Ο λύκος και η αλεπού
(Ελλάδα)
Μια φορά, ο λύκος και η αλεπού αποφάσισαν να σπείρουνε μαζί. Όταν ήρθε ο καιρός του θερισμού, πηγαίνουν στο χωράφι για να θερίσουν. Έκανε όμως πολλή ζέστη και η αλεπού έψαχνε αφορμή για να γλιτώσει τη δουλειά. Βλέπει λοιπόν έναν μεγάλο βράχο ψηλά στο βουνό και λέει του λύκου:
"Σύντροφε, θωρείς αυτόν τον βράχο;".
"Τον θωρώ", λέει ο λύκος.
"Ε, να... Άμα τον αφήσουμε έτσι, μπορεί να πέσει και να μας πλακώσει. Γι' αυτό θέρισε εσύ κι εγώ θα πάω να τον κρατήσω".
Τι να κάνει κι ο λύκος, βάνει μπρος, θερίζει μόνος του το χωράφι. Η αλεπού καθότανε κάτω από τον βράχο και κοιμότανε.
Κάποτε, ήρθε ο καιρός να αλωνίσουνε. Χωρίσανε λοιπόν το άχυρο από το σιτάρι και αφού τελειώσανε, λέει στον λύκο η αλεπού:
"Ε, σύντροφε, τι θέλεις; Να πάρεις εσύ το πολύ, το άχυρο κι εγώ το λίγο, το σιτάρι ή εγώ το πολύ το άχυρο;".
Κι ο λύκος που άκουσε μόνο το "πολύ" και το "λίγο", φώναξε:
"Εγώ θα πάρω το πολύ και εσύ το λίγο".
"Εντάξει", του λέει η αλεπού. "Εσύ διάλεξες. Καλό φάγωμα και του χρόνου να ξανασπείρουμε μαζί".
Πηγή: http://www.a-athinon.gr
