Το κόκκινο πουλί
(Μύθος των Ινδιάνων Νάβαχο)
Αυτόν τον ινδιάνικο μύθο τον έστειλε στο Φιδόδεντρο η κυρία Μαντουβάλου Κατερίνα, εκπαιδευτικός σε ελληνικό σχολείο του Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ, η οποία αφιέρωσε τον χρόνο της και κυρίως την καλή της διάθεση για να κάνει την ελεύθερη απόδοση από την αγγλική γλώσσα στην ελληνική. Την ευχαριστούμε πολύ από καρδιάς και ευχόμαστε καλή δύναμη στο έργο της και ό,τι καλύτερο στην ίδια, στην οικογένειά της, στις μαθήτριες και στους μαθητές της.
Στη φυλή
των Νάβαχο, τα νέα δεν ήταν καθόλου καλά.
Όταν οι γυναίκες φύτευαν καλαμπόκια,
σκουλήκια τα έτρωγαν πριν φυτρώσουν .
Όταν φύτευαν φασόλια, ακρίδες έπεφταν
πάνω τους και τα εξαφάνιζαν.
Κι όταν φύτευαν κολοκύθες και πεπόνια, κάμπιες
τα κατέστρεφαν αμέσως μόλις βλάσταιναν.
Οι γυναίκες δοκίμασαν ξανά.
Πήραν σπόρους από τα πιθάρια τους.
Φύτεψαν φασόλια και καλαμπόκι αλλά η βροχή ξερίζωσε τα φιντάνια.
Φύτεψαν κολοκύθες και πεπόνια στην έρημο
αλλά εκεί δεν πήγε ποτέ η βροχή και ο ήλιος τα ξέρανε.
Δοκίμασαν και τρίτη φορά αλλά και πάλι η
βροχή δεν ήρθε.
Όσο κι αν προσεύχονταν οι Νάβαχο, η
σοδειά χάθηκε από την ξηρασία.
Οι άντρες ζήτησαν συμβουλή από τον Μάγο
– Γιατρό της φυλής τους.
Εκείνος άρχισε να τραγουδάει τα μαγικά του
λόγια κι όταν τελείωσε τους είπε:
«Βλέπω τη Μαύρη Σκιά, το Κακό, να τριγυρίζει στα σπαρτά και να τα σκοτώνει. Αυτή
Που Πάντα Αλλάζει μας λέει να βρούμε την Γυναίκα Αράχνη και να ζητήσουμε τη
βοήθειά της. Η Γυναίκα Αράχνη θα μιλήσει
μόνο στο αγόρι που το λένε Κόκκινο
Πουλί. Πρέπει να πάει ανατολικά για να
την βρει».
Ο αρχηγός της φυλής είχε έναν
δωδεκάχρονο γιο, το Κόκκινο Πουλί.
«Πατέρα, πώς θα ξέρω που να την βρω και
πώς θα την αναγνωρίσω;» ρώτησε.
«Θα τα καταφέρεις, γιε μου. Σε έχουν διαλέξει τα Πνεύματα που Μιλάνε».
Πριν ξημερώσει το άλλο πρωί, το Κόκκινο
Πουλί ξεκίνησε το ταξίδι του.
Ο δρόμος που πήρε ανατολικά τον έβγαλε
σε ένα φαράγγι. Στην άκρη του είδε ένα δέντρο γεμάτο κατακίτρινα πουλιά. Χωρίς
να το ξέρει, τάραξε έναν ιστό αράχνης πάνω σε μια σχισμή. «Ε, πρόσεχε πού
πατάς!» ακούστηκε μια φωνή. Το παιδί γύρισε αλλά δεν είδε κανέναν και προχώρησε
προς το δέντρο.
«Λαμπερά πουλιά, μήπως ξέρετε πού μένει
η Γυναίκα Αράχνη;».
«Πήγαινε νότια και ρώτα τη μικρή σαύρα
στο βάθος του φαραγγιού» του κελάηδησαν. Και καθώς τίναξαν τα φτερά τους,
κίτρινα λουλούδια φύτρωσαν κάτω από το δέντρο.
Το Κόκκινο Πουλί άρχισε να κατεβαίνει το
φαράγγι. Εκεί πάνω σε έναν καυτό βράχο,
είδε τη Σαύρα να λιάζεται. «Καλή μου σαύρα, μήπως ξέρεις πού μένει η
Γυναίκα Αράχνη;»
«Πήγαινε δυτικά και ρώτα τη σαύρα Χίλα»
του είπε και καθώς γλίστρησε στο βράχο, κίτρινα λουλούδια φύτρωσαν στο πέρασμά
της.
Το Κόκκινο Πουλί κατέβηκε στον πυθμένα
του φαραγγιού και δίπλα στο νερό βρήκε τη Χίλα να κοιμάται.
«Τρομερή Χίλα, μήπως ξέρεις που μένει η
Γυναίκα Αράχνη;».
«Με ξύπνησες!» τον μάλωσε. «Πέρνα το
ποτάμι και πήγαινε προς τα βόρεια. Θα βρεις τον κροταλία – αυτός θα σου πει».
Και οι σταγόνες που έπεφταν από τη γλώσσα της, έγιναν κίτρινα λουλούδια πάνω
στις πέτρες.
Το Κόκκινο Πουλί πέρασε το ποτάμι και
άρχισε ν’ ανεβαίνει πάλι το φαράγγι μέχρι που έφτασε στην άκρη του. Εκεί πάνω
σ’ ένα δέντρο βρήκε τον κροταλία να μισοκοιμάται.
«Σοφό μου φίδι, μήπως ξέρεις πού μένει η
Γυναίκα Αράχνη;».
«Πήγαινε προς την ανατολή και θα την
βρεις στη σχισμή ενός βράχου» σφύριξε το φίδι και καθώς έπεσαν τα δαχτυλίδια
της ουράς του στην άμμο, έγιναν κίτρινα λουλούδια.
Όταν το Κόκκινο Πουλί βρήκε την Γυναίκα
Αράχνη, αυτή ύφαινε τον ιστό της σκορπίζοντας κίτρινα λουλούδια γύρω της.
«Ω, Γυναίκα Αράχνη, ξέρεις πώς να
διώξεις τη Μαύρη Σκιά;».
«Και βέβαια ξέρω. Αλλά τώρα το θυμήθηκες
να με ρωτήσεις; Όταν με είδες νωρίτερα, προτίμησες να μιλήσεις σ’ εκείνα τα
πουλιά. Μη μου ζητάς τώρα χάρες!» απάντησε η Αράχνη ενοχλημένη.
«Συγχώρησέ με, δεν είμαι παρά ένα ανόητο
αγόρι. Εσένα έπρεπε να ρωτήσω από την αρχή. Σε παρακαλώ, βοήθησέ μας. Η φυλή
μου σε χρειάζεται».
Η Γυναίκα Αράχνη χάρηκε με την απάντησή
του και είπε:
«Καλά, καλά θα σε βοηθήσω. Εξάλλου αυτό
θέλει και Αυτή Που Αλλάζει Πάντοτε. Θυμάσαι τα κίτρινα λουλούδια που άφησαν
πίσω τους τα πουλιά, η σαύρα, η Χίλα και το φίδι; Μάζεψέ τα μαζί με τις ρίζες
τους. Φύτεψέ τα ανάμεσα στα καλαμπόκια, τις κολοκύθες, τα φασόλια και τα
πεπόνια. Σε δυο μέρες η σοδειά θα είναι έτοιμη και η φυλή σου δεν θα
ξαναπεινάσει ποτέ».
Κι έτσι κι έγινε.
Από τότε, οι Νάβαχο φυτεύουν αυτά τα κίτρινα λουλούδια στα χωράφια τους και σέβονται όλες τις αράχνες. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποια από αυτές θα είναι η Γυναίκα Αράχνη που τους έσωσε.
Πηγή: "Zinnia. How the corn was saved", (Patricia Hruby Powell). Ελεύθερη απόδοση από την αγγλική γλώσσα στα ελληνικά: Κατερίνα Μαντουβάλου.
