Το σπασμένο τσουκάλι
(Ινδία)
Κάποτε, σε κάποιον τόπο ζούσε ένας βραχμάνος που λεγόταν Σβαμπχακριπάνα και τ’ όνομά του σήμαινε «γεννημένος κακομοίρης». Είχε καταφέρει να μαζέψει αρκετό ρύζι ζητιανεύοντας εδώ κι εκεί κι αφού έφαγε κάμποσο, γέμισε με το υπόλοιπο ένα τσουκάλι. Το τσουκάλι αυτό το κρέμασε από ένα μακρύ καρφί στον τοίχο και κοιτώντας το έντονα όλη νύχτα σκεφτόταν:
«Αχ, πόσο γεμάτο ρύζι είναι το τσουκάλι αυτό. Τώρα, αν ξαφνικά έπεφτε ένας λιμός, σίγουρα θα έβγαζα εκατό ρουπίες πουλώντας το. Και με τα λεφτά αυτά, θα μπορούσα ν’ αγοράσω ένα ζευγάρι γίδες. Κι αυτές με τη σειρά τους θα έκαναν κατσικάκια κάθε έξι μήνες και έτσι θα κατέληγα με ένα ολόκληρο κοπάδι γίδες. Με τις γίδες αυτές θ’ αγόραζα γελάδια. Και μόλις γεννούσαν, θα πουλούσα τα μοσχάρια. Με τα μοσχάρια θα αγόραζα βουβάλια, με τα βουβάλια φοράδες. Κι όταν γεννούσαν οι φοράδες, θα είχα ένα σωρό άλογα κι αν τα πουλούσα άφθονο χρυσάφι Με το χρυσάφι αυτό θ’ αγόραζα ένα σπίτι με τέσσερις διαφορετικές πτέρυγες. Και σίγουρα αργά ή γρήγορα, ένας βραχμάνος θα ερχόταν σπίτι μου και θα μου ζητούσε να δεχτώ την όμορφη κόρη του σε γάμο, μαζί με μια μεγάλη προίκα. Εκείνη, θα μου γεννούσε ένα γιο και θα τον ονόμαζα Σομασαρμάν. Κι όταν θα μεγάλωνε τόσο, ώστε να μπορεί να χορεύει στα γόνατα του πατέρα του, θα έπαιρνα ένα βιβλίο να διαβάσω με την πλάτη μου ακουμπισμένη στο στάβλο. Και καθώς θα διάβαζα, το αγόρι θα με έβλεπε και πηδώντας από την αγκαλιά της μητέρας τους, θα έτρεχε προς το μέρος μου, για να χορέψει στα γόνατά μου. Θα πλησίαζε επικίνδυνα τις οπλές των αλόγων κι εγώ θυμωμένος θα φώναζα στη γυναίκα μου «πάρε το μωρό μακρυά! πάρε το!» Αλλά αυτή, απορροφημένη από τις δουλειές της στο σπίτι, δεν θα με άκουγε. Θα σηκωνόμουν και θα της έριχνα μια γερή κλωτσιά για να μάθει.» Και καθώς τα σκεφτόταν όλα αυτά, ξεχάστηκε κι έδωσε μια κλωτσιά με το πόδι του κι έσπασε το τσουκάλι. Όλο το ρύζι χύθηκε πάνω του, ασπρίζοντας το πρόσωπό του. Έτσι λοιπόν σας λέω: «Αυτός που καταστρώνει ανόητα σχέδια για το μέλλον, θα πάθει τα ίδια με τον πατέρα του Σομασαρμάν και το πρόσωπό του θα ασπρίσει όπως εκείνου.»
Πηγή: mythoplasieskiafigiseis.wordpress.com
(Ινδία)
Κάποτε, σε κάποιον τόπο ζούσε ένας βραχμάνος που λεγόταν Σβαμπχακριπάνα και τ’ όνομά του σήμαινε «γεννημένος κακομοίρης». Είχε καταφέρει να μαζέψει αρκετό ρύζι ζητιανεύοντας εδώ κι εκεί κι αφού έφαγε κάμποσο, γέμισε με το υπόλοιπο ένα τσουκάλι. Το τσουκάλι αυτό το κρέμασε από ένα μακρύ καρφί στον τοίχο και κοιτώντας το έντονα όλη νύχτα σκεφτόταν:
«Αχ, πόσο γεμάτο ρύζι είναι το τσουκάλι αυτό. Τώρα, αν ξαφνικά έπεφτε ένας λιμός, σίγουρα θα έβγαζα εκατό ρουπίες πουλώντας το. Και με τα λεφτά αυτά, θα μπορούσα ν’ αγοράσω ένα ζευγάρι γίδες. Κι αυτές με τη σειρά τους θα έκαναν κατσικάκια κάθε έξι μήνες και έτσι θα κατέληγα με ένα ολόκληρο κοπάδι γίδες. Με τις γίδες αυτές θ’ αγόραζα γελάδια. Και μόλις γεννούσαν, θα πουλούσα τα μοσχάρια. Με τα μοσχάρια θα αγόραζα βουβάλια, με τα βουβάλια φοράδες. Κι όταν γεννούσαν οι φοράδες, θα είχα ένα σωρό άλογα κι αν τα πουλούσα άφθονο χρυσάφι Με το χρυσάφι αυτό θ’ αγόραζα ένα σπίτι με τέσσερις διαφορετικές πτέρυγες. Και σίγουρα αργά ή γρήγορα, ένας βραχμάνος θα ερχόταν σπίτι μου και θα μου ζητούσε να δεχτώ την όμορφη κόρη του σε γάμο, μαζί με μια μεγάλη προίκα. Εκείνη, θα μου γεννούσε ένα γιο και θα τον ονόμαζα Σομασαρμάν. Κι όταν θα μεγάλωνε τόσο, ώστε να μπορεί να χορεύει στα γόνατα του πατέρα του, θα έπαιρνα ένα βιβλίο να διαβάσω με την πλάτη μου ακουμπισμένη στο στάβλο. Και καθώς θα διάβαζα, το αγόρι θα με έβλεπε και πηδώντας από την αγκαλιά της μητέρας τους, θα έτρεχε προς το μέρος μου, για να χορέψει στα γόνατά μου. Θα πλησίαζε επικίνδυνα τις οπλές των αλόγων κι εγώ θυμωμένος θα φώναζα στη γυναίκα μου «πάρε το μωρό μακρυά! πάρε το!» Αλλά αυτή, απορροφημένη από τις δουλειές της στο σπίτι, δεν θα με άκουγε. Θα σηκωνόμουν και θα της έριχνα μια γερή κλωτσιά για να μάθει.» Και καθώς τα σκεφτόταν όλα αυτά, ξεχάστηκε κι έδωσε μια κλωτσιά με το πόδι του κι έσπασε το τσουκάλι. Όλο το ρύζι χύθηκε πάνω του, ασπρίζοντας το πρόσωπό του. Έτσι λοιπόν σας λέω: «Αυτός που καταστρώνει ανόητα σχέδια για το μέλλον, θα πάθει τα ίδια με τον πατέρα του Σομασαρμάν και το πρόσωπό του θα ασπρίσει όπως εκείνου.»
Πηγή: mythoplasieskiafigiseis.wordpress.com
