Τσιγγάνικο παραμύθι 2.
Κάποτε υπήρχε ένας βασιλιάς. Είχε μια σύζυγο, τη βασίλισσα, κι ένα μοναχοπαίδι, τον γιο του, τον πρίγκιπα. Αλλά η βασίλισσα πέθανε νωρίς και άφησε το βασιλιά στη θλίψη και στο θρήνο που διήρκησε έναν ολόκληρο χρόνο. Ήταν ακριβώς μετά την ιεροτελεστία της ετήσιας γιορτής που ο βασιλιάς βγήκε από το πένθος του και παντρεύτηκε ξανά. Παντρεύτηκε μια χήρα, αριστοκρατικής καταγωγής. Ζούσαν ευτυχισμένα αλλά μια μέρα ο βασιλιάς πέθανε. Τότε, η βασίλισσα άρχισε τις προσπάθειες να πείσει το θετό γιο της να την παντρευτεί αλλά ο νεαρός βασιλιάς δεν ήθελε ούτε καν να το ακούσει αυτό.
Τότε η θυμωμένη μητριά του έκανε μάγια και σαν τιμωρία τον μετέτρεψε σε φίδι, το οποίο τριγυρνούσε για τρία καλοκαίρια και τρεις χειμώνες ανάμεσα σε απάτητα και αδιάβατα εδάφη, τρεφόταν με σκουλήκια και γενικά υπέφερε από πείνα. Όταν πέρασαν τα τρία χρόνια, ξανάγινε άνθρωπος. Όμως δεν επέστρεψε σπίτι επειδή φοβόταν ότι θα έπρεπε να παντρευτεί τη μητριά του ή ότι θα ξαναγινόταν φίδι. Έτσι λοιπόν, ξεκίνησε ένα ταξίδι και περιπλανήθηκε αρκετά εδώ κι εκεί μέχρι που έφτασε σε ένα άλλο βασίλειο. Εκεί γνώρισε το βασιλιά και έγινε φίλος του και έπειτα παντρεύτηκε την όμορφη κόρη του. Σύντομα κάνανε δυο παιδιά ένα αγόρι που του έδωσαν το όνομα Pujo (νεοσσός) Luludai (λουλούδι). Η μητέρα των παιδιών του και σύζυγός του προσπάθησε να τον πείσει να επισκεφτούν την μητριά του, τη γιαγιά του Pujo και της Luludai. Ο νεαρός βασιλιάς δεν ήθελε, αλλά τελικά υποχώρησε διότι η γυναίκα του τού εξήγησε ότι η μητριά του μπορεί να είχε αλλάξει και να μη σκεφτόταν πλέον το γάμο και εξάλλου και τα παιδιά χρειαζόταν μια καλή γιαγιά. Στο τέλος, με τα πολλά ο βασιλιάς συμφώνησε να πάνε στο κάστρο της μητριάς αλλά αυτός δεν θα έμπαινε, θα περίμενε την γυναίκα του και τα παιδιά. Τους έβαλε να υποσχεθούν ότι δε θα έλεγαν τίποτε γι αυτόν και ότι δεν θα πρόδιδαν ότι θα τους περίμενε στο κοντινό δάσος, κι έτσι, ξεκίνησαν. Η μητριά άρχισε να κάνει διάφορες ερωτήσεις για το θετό της γιο, αλλά δε μπορούσε να μάθει τίποτα. Υποσχέθηκε στην εγγονή της ότι θα της έφερνε καταπληκτικά παιχνίδια αν της έλεγε πού βρίσκεται ο πατέρας της, διότι τον είχε επιθυμήσει πολύ. Το κοριτσάκι την εμπιστεύτηκε και της είπε την αλήθεια, βλέπετε δεν ήξερε ότι δεν πρέπει να λέμε την αλήθεια σε πονηρούς ανθρώπους. Τότε η μάγισσα γύρισε προς το δάσος και φώναξε: "κάποτε με μάγια έγινες φίδι για τρία χρόνια, τώρα σε καταριέμαι να μείνεις φίδι για όλη σου τη ζωή". Εκείνη τη στιγμή ο βασιλιά που περίμενε στο δάσος, έγινε ένα μεγάλο φίδι και η άμαξα με τα άλογα έγιναν τρεις θάμνοι. Η μητέρα με τα δυο παιδιά της έφυγε τρέχοντας από το κάστρο αλλά όταν έφτασε στο δάσος αυτό που αντίκρισε ήταν ένα φίδι που βγήκε από το θάμνο και είπε το εξής: "είμαι ο άνδρας σου, ο πατέρας των παιδιών σου. Εσύ με έπεισες να έρθουμε εδώ. Σε καταριέμαι να γίνεις αμέσως ένα δηλητηριώδες φίδι. Όταν θα γεννάς παιδιά θα γεννιούνται από το λαιμό σου και μετά θα τα καταβροχθίζεις. Μόνο αυτά τα παιδιά σου θα μείνουν ζωντανά και δε θα μπορείς να τα καταβροχθίσεις". Και την ίδια στιγμή η γυναίκα του πρίγκιπα έγινε φίδι.
Όμως μάγεψε και τη κόρη του επειδή δεν κράτησε το μυστικό. Της μίλησε ως εξής: "θα γίνεις ένα πουλί χωρίς φωλιά και δε θα μπορείς να μεγαλώνεις τα παιδιά σου. Αυτά θα είναι άστεγα, θα είναι ξένα σαν τα ορφανά. Εκείνη τη στιγμή η Luludai έγινε ένας κούκος.
Κι έπειτα ο πρίγκιπας- φίδι απευθύνθηκε στο γιο του: "αν και το λάθος σου δεν είναι τόσο μεγάλο σαν της αδερφής σου, δεν μπόρεσες να την αποτρέψεις από τη προδοσία. Το όνομα σου είναι Pujo (νεοσσός), έτσι από τώρα και στο εξής θα γίνεις ένας πραγματικός νεοσσός και αργότερα ένα μεγαλύτερο πουλί. Και με το κελάδημα σου θα φέρνεις χαρά στους ανθρώπους για τρεις μήνες το χρόνο.
Εκείνη τη στιγμή ο γιος του έγινε ένα αηδόνι. Έπειτα ο βασιλιάς- φίδι γλίστρησε κρυφά μέσα στο κάστρο και δάγκωσε τη μητριά του και αμέσως έγινε κουκουβάγια.
Σημείωση:
Ο μύθος σχετικά με τους ανθρώπους που μετατράπηκαν σε φίδια και πουλιά, είναι ένας μύθος που εξηγεί κάποιο ταμπού. Είναι απαγορευμένο για τους τσιγγάνους να σκοτώσουν φίδια και πουλιά γιατί έτσι μπορεί να προκαλέσουν κακοτυχίες, αρρώστιες ακόμα και θάνατο.
Σ' αυτούς τους μύθους η ανθρώπινη ρίζα αυτών των πλασμάτων εξηγεί την απαγόρευση. Παραπάνω αναφέρεται μια από τις πολυάριθμες εκδοχές αυτού του μύθου.
Πηγή: http://www.romoffice.net
Κάποτε υπήρχε ένας βασιλιάς. Είχε μια σύζυγο, τη βασίλισσα, κι ένα μοναχοπαίδι, τον γιο του, τον πρίγκιπα. Αλλά η βασίλισσα πέθανε νωρίς και άφησε το βασιλιά στη θλίψη και στο θρήνο που διήρκησε έναν ολόκληρο χρόνο. Ήταν ακριβώς μετά την ιεροτελεστία της ετήσιας γιορτής που ο βασιλιάς βγήκε από το πένθος του και παντρεύτηκε ξανά. Παντρεύτηκε μια χήρα, αριστοκρατικής καταγωγής. Ζούσαν ευτυχισμένα αλλά μια μέρα ο βασιλιάς πέθανε. Τότε, η βασίλισσα άρχισε τις προσπάθειες να πείσει το θετό γιο της να την παντρευτεί αλλά ο νεαρός βασιλιάς δεν ήθελε ούτε καν να το ακούσει αυτό.
Τότε η θυμωμένη μητριά του έκανε μάγια και σαν τιμωρία τον μετέτρεψε σε φίδι, το οποίο τριγυρνούσε για τρία καλοκαίρια και τρεις χειμώνες ανάμεσα σε απάτητα και αδιάβατα εδάφη, τρεφόταν με σκουλήκια και γενικά υπέφερε από πείνα. Όταν πέρασαν τα τρία χρόνια, ξανάγινε άνθρωπος. Όμως δεν επέστρεψε σπίτι επειδή φοβόταν ότι θα έπρεπε να παντρευτεί τη μητριά του ή ότι θα ξαναγινόταν φίδι. Έτσι λοιπόν, ξεκίνησε ένα ταξίδι και περιπλανήθηκε αρκετά εδώ κι εκεί μέχρι που έφτασε σε ένα άλλο βασίλειο. Εκεί γνώρισε το βασιλιά και έγινε φίλος του και έπειτα παντρεύτηκε την όμορφη κόρη του. Σύντομα κάνανε δυο παιδιά ένα αγόρι που του έδωσαν το όνομα Pujo (νεοσσός) Luludai (λουλούδι). Η μητέρα των παιδιών του και σύζυγός του προσπάθησε να τον πείσει να επισκεφτούν την μητριά του, τη γιαγιά του Pujo και της Luludai. Ο νεαρός βασιλιάς δεν ήθελε, αλλά τελικά υποχώρησε διότι η γυναίκα του τού εξήγησε ότι η μητριά του μπορεί να είχε αλλάξει και να μη σκεφτόταν πλέον το γάμο και εξάλλου και τα παιδιά χρειαζόταν μια καλή γιαγιά. Στο τέλος, με τα πολλά ο βασιλιάς συμφώνησε να πάνε στο κάστρο της μητριάς αλλά αυτός δεν θα έμπαινε, θα περίμενε την γυναίκα του και τα παιδιά. Τους έβαλε να υποσχεθούν ότι δε θα έλεγαν τίποτε γι αυτόν και ότι δεν θα πρόδιδαν ότι θα τους περίμενε στο κοντινό δάσος, κι έτσι, ξεκίνησαν. Η μητριά άρχισε να κάνει διάφορες ερωτήσεις για το θετό της γιο, αλλά δε μπορούσε να μάθει τίποτα. Υποσχέθηκε στην εγγονή της ότι θα της έφερνε καταπληκτικά παιχνίδια αν της έλεγε πού βρίσκεται ο πατέρας της, διότι τον είχε επιθυμήσει πολύ. Το κοριτσάκι την εμπιστεύτηκε και της είπε την αλήθεια, βλέπετε δεν ήξερε ότι δεν πρέπει να λέμε την αλήθεια σε πονηρούς ανθρώπους. Τότε η μάγισσα γύρισε προς το δάσος και φώναξε: "κάποτε με μάγια έγινες φίδι για τρία χρόνια, τώρα σε καταριέμαι να μείνεις φίδι για όλη σου τη ζωή". Εκείνη τη στιγμή ο βασιλιά που περίμενε στο δάσος, έγινε ένα μεγάλο φίδι και η άμαξα με τα άλογα έγιναν τρεις θάμνοι. Η μητέρα με τα δυο παιδιά της έφυγε τρέχοντας από το κάστρο αλλά όταν έφτασε στο δάσος αυτό που αντίκρισε ήταν ένα φίδι που βγήκε από το θάμνο και είπε το εξής: "είμαι ο άνδρας σου, ο πατέρας των παιδιών σου. Εσύ με έπεισες να έρθουμε εδώ. Σε καταριέμαι να γίνεις αμέσως ένα δηλητηριώδες φίδι. Όταν θα γεννάς παιδιά θα γεννιούνται από το λαιμό σου και μετά θα τα καταβροχθίζεις. Μόνο αυτά τα παιδιά σου θα μείνουν ζωντανά και δε θα μπορείς να τα καταβροχθίσεις". Και την ίδια στιγμή η γυναίκα του πρίγκιπα έγινε φίδι.
Όμως μάγεψε και τη κόρη του επειδή δεν κράτησε το μυστικό. Της μίλησε ως εξής: "θα γίνεις ένα πουλί χωρίς φωλιά και δε θα μπορείς να μεγαλώνεις τα παιδιά σου. Αυτά θα είναι άστεγα, θα είναι ξένα σαν τα ορφανά. Εκείνη τη στιγμή η Luludai έγινε ένας κούκος.
Κι έπειτα ο πρίγκιπας- φίδι απευθύνθηκε στο γιο του: "αν και το λάθος σου δεν είναι τόσο μεγάλο σαν της αδερφής σου, δεν μπόρεσες να την αποτρέψεις από τη προδοσία. Το όνομα σου είναι Pujo (νεοσσός), έτσι από τώρα και στο εξής θα γίνεις ένας πραγματικός νεοσσός και αργότερα ένα μεγαλύτερο πουλί. Και με το κελάδημα σου θα φέρνεις χαρά στους ανθρώπους για τρεις μήνες το χρόνο.
Εκείνη τη στιγμή ο γιος του έγινε ένα αηδόνι. Έπειτα ο βασιλιάς- φίδι γλίστρησε κρυφά μέσα στο κάστρο και δάγκωσε τη μητριά του και αμέσως έγινε κουκουβάγια.
Σημείωση:
Ο μύθος σχετικά με τους ανθρώπους που μετατράπηκαν σε φίδια και πουλιά, είναι ένας μύθος που εξηγεί κάποιο ταμπού. Είναι απαγορευμένο για τους τσιγγάνους να σκοτώσουν φίδια και πουλιά γιατί έτσι μπορεί να προκαλέσουν κακοτυχίες, αρρώστιες ακόμα και θάνατο.
Σ' αυτούς τους μύθους η ανθρώπινη ρίζα αυτών των πλασμάτων εξηγεί την απαγόρευση. Παραπάνω αναφέρεται μια από τις πολυάριθμες εκδοχές αυτού του μύθου.
Πηγή: http://www.romoffice.net
