Της κακιάς πεθεράς
Εννιά χιλιάδες αρχοντιά πάγουν να πάρουν νύφη
με τετρακόσια διάργανα και χίλιους συμπεθέρους.
Οι συμπεθέροι στα χρυσά κι όλοι καβαλαραίοι
η νύφη στα μεταξωτά, γαμπρός στα κατιφένια.
Και πήγαν και την έφεραν σα πέρδικα γραμμένη.
Σχαρίκια κυρα πεθαρά, σχαρίκια συμπεθέρα
κι έβγα να δεις τη νύφη σου, την ακριβή του γιού σου.
Καλώς τονε το γιόκα μου, καλή γυναίκα φέρνει
Μάνα μου δώσε τα κλειδιά, δως της τα παρακλείδια.
Αύριο τα δείνω τα κλειδιά, αύριο τα παρακλείδια.
Και στην καρδιά της μπήκανε σαρανταδυό μαχαίρια.
Μάγερα που μαγέρεψες πολλά φαγιά του γάμου
μαγέρεψε της νύφης μου τριώ λογιώ κεφάλια
του αστριτσιού και της οχιάς και της μονομερίδας.
Όλοι στην τάβλα κάθησαν κι η νύφη τρώει χώρια.
Έλα νυφούλα στον οντά γιατ’είσαι αποσταμένη
θαρρώ που πείνασες πολύ και ντρέπεσαι να κρίνεις.
Για πάρε μια μπουκιά φαί για πάρε τρεις και πέντε.
Επαίρνει μια, επαίρνει δυό, την τρίτη εφαρμακώθει
κι από την τάβλα σκώθηκε κατακιτρινισμένη.
Κάνει σταυρό τα χέρια της και πάει στον πεθερό της.
Κάνε κύρημ και πεθερέ για μια σταλιά νεράκι.
Νύφη νερό δεν έχομαι και ποιός να μας το φέρει.
Κάνει σταυρό τα χέρια της και πάει στην πεθερά της.
Κάνε κυρά και πεθεράμ για μια σταλιά νεράκι.
Νύφη νερό δεν έχομαι και ποιός να μας το φέρει.
Κάνει σταυρό τα χέρια της και πάγει στον καλό της.
Κάνε ακριβέ μου και καλέ για μια σταλιά νεράκι
τι εψήθηκαν τα χείλη μου απ’το αψί φαρμάκι.
Χρυσό σταμνάκιν άρπαξε και στη βρυσούλα πάνει.
Ώσπου να πάνει και να ‘ρθει την ηβρ΄ αποθαμένη.
Χρυσό μαχαίριν άδραξε, απ’ αργυρό θηκάρι
στον ουρανό τ’ απέλυκε και στην καρδιά του ευρέθει.
Κι εκεί που θάψανε το νιο εβγήκε κυπαρίσι
κι εκεί που θάψανε τη νια εβγήκε καλαμάκι.
Αντικοτά η καλαμιά φιλεί το κυπαρίσι.
Κι ένα πουλάκι κάθουνταν στης καλαμιάς τα φύλλα.
Δεν εκελάειδε σαν πουλί ως κελαειδούν τ’ αηδόνια
μον’ εκελάειδε κι έλεγε μ’ ανθρωπινή λαλίτσα.
Για ειδέτε τα βαριόμοιρα τ αδικοσκοτωμένα
που δε φιλιούνται ζωντανά, φιλιούνται αποθαμένα.
Πηγή: http://paramythades.org
Εννιά χιλιάδες αρχοντιά πάγουν να πάρουν νύφη
με τετρακόσια διάργανα και χίλιους συμπεθέρους.
Οι συμπεθέροι στα χρυσά κι όλοι καβαλαραίοι
η νύφη στα μεταξωτά, γαμπρός στα κατιφένια.
Και πήγαν και την έφεραν σα πέρδικα γραμμένη.
Σχαρίκια κυρα πεθαρά, σχαρίκια συμπεθέρα
κι έβγα να δεις τη νύφη σου, την ακριβή του γιού σου.
Καλώς τονε το γιόκα μου, καλή γυναίκα φέρνει
Μάνα μου δώσε τα κλειδιά, δως της τα παρακλείδια.
Αύριο τα δείνω τα κλειδιά, αύριο τα παρακλείδια.
Και στην καρδιά της μπήκανε σαρανταδυό μαχαίρια.
Μάγερα που μαγέρεψες πολλά φαγιά του γάμου
μαγέρεψε της νύφης μου τριώ λογιώ κεφάλια
του αστριτσιού και της οχιάς και της μονομερίδας.
Όλοι στην τάβλα κάθησαν κι η νύφη τρώει χώρια.
Έλα νυφούλα στον οντά γιατ’είσαι αποσταμένη
θαρρώ που πείνασες πολύ και ντρέπεσαι να κρίνεις.
Για πάρε μια μπουκιά φαί για πάρε τρεις και πέντε.
Επαίρνει μια, επαίρνει δυό, την τρίτη εφαρμακώθει
κι από την τάβλα σκώθηκε κατακιτρινισμένη.
Κάνει σταυρό τα χέρια της και πάει στον πεθερό της.
Κάνε κύρημ και πεθερέ για μια σταλιά νεράκι.
Νύφη νερό δεν έχομαι και ποιός να μας το φέρει.
Κάνει σταυρό τα χέρια της και πάει στην πεθερά της.
Κάνε κυρά και πεθεράμ για μια σταλιά νεράκι.
Νύφη νερό δεν έχομαι και ποιός να μας το φέρει.
Κάνει σταυρό τα χέρια της και πάγει στον καλό της.
Κάνε ακριβέ μου και καλέ για μια σταλιά νεράκι
τι εψήθηκαν τα χείλη μου απ’το αψί φαρμάκι.
Χρυσό σταμνάκιν άρπαξε και στη βρυσούλα πάνει.
Ώσπου να πάνει και να ‘ρθει την ηβρ΄ αποθαμένη.
Χρυσό μαχαίριν άδραξε, απ’ αργυρό θηκάρι
στον ουρανό τ’ απέλυκε και στην καρδιά του ευρέθει.
Κι εκεί που θάψανε το νιο εβγήκε κυπαρίσι
κι εκεί που θάψανε τη νια εβγήκε καλαμάκι.
Αντικοτά η καλαμιά φιλεί το κυπαρίσι.
Κι ένα πουλάκι κάθουνταν στης καλαμιάς τα φύλλα.
Δεν εκελάειδε σαν πουλί ως κελαειδούν τ’ αηδόνια
μον’ εκελάειδε κι έλεγε μ’ ανθρωπινή λαλίτσα.
Για ειδέτε τα βαριόμοιρα τ αδικοσκοτωμένα
που δε φιλιούνται ζωντανά, φιλιούνται αποθαμένα.
Πηγή: http://paramythades.org
