tag:blogger.com,1999:blog-7118507544926852532024-02-21T07:00:20.414+02:00ΦιδόδεντροΠαραμύθια από την ελληνική και την παγκόσμια λαϊκή παράδοσηUnknownnoreply@blogger.comBlogger403125tag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-91781718745459209182021-09-16T18:19:00.001+03:002021-09-16T18:20:38.150+03:00<p><span style="font-family: georgia;"><b>Όταν η μέλισσα ήταν άνθρωπος</b></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">Ήταν
κάποτε μια μάνα που είχε τρεις κόρες κι ένα γιο. Χήρα έμεινε από νωρίς κι έτσι
η καημένη ανάθρεψε τα παιδιά της μοναχή της. Σαν ήρθε ο καιρός να παντρευτεί η
πρώτη της κόρη, τη ζήτησε ένα παλικάρι καλοφτιαγμένο και καλόκαρδο, μα ήταν το
χωριό του μακριά, ίσαμε δυο μέρες δρόμο με το γαϊδαράκο, εκείνη την εποχή, που
η μάνα η καψερή τρόμαξε!<br />
<a name="more"></a>-Πώς θα έρχεσαι, κόρη μου, να με βλέπεις όταν σε
χρειάζομαι; <span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: georgia;"><o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: georgia;"><span style="background: white; color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">-Θα έρχομαι,
μάνα, στέλνε εσύ να με φωνάζουν κι εγώ θα παρατώ ό,τι κι αν κάνω και θα σου
έρχομαι.</span><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">-Την ευχή μου. λέει κι η μάνα και το κορίτσι
φεύγει. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;"> Περνάει
ο καιρός και ζητάνε και τη δεύτερη κόρη σε γάμο μ' ένα παλικάρι που ήτανε και
το δικό του χωριό μακριά. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">-Μη
στεναχωριέσαι μανούλα μου, λέει κι αυτή. Όταν υπάρχει ανάγκη εγώ θα έρχομαι
πάντα. Ησύχασε πάλι η μάνα κι έδωσε την ευχή της και στην άλλη της κόρη. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;"> Μα
ύστερα από κάμποσο καιρό ήρθε κι η σειρά του παλικαριού. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">-Μάνα,
λέει κι ο γιος, εδώ στο χωριό δουλειές δεν έχει. Να φύγω πρέπει για την πόλη,
να προσπαθήσω εκεί να βρω καλύτερη τύχη. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">Η μάνα η
καημένη ούτε που ήθελε να ακούσει τέτοιο πράγμα. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">-Αχ, παιδί
μου! Πού θα μας αφήσεις εμένα και την αδερφή σου τη μικρή; Και πώς θα αφήσεις
τον τόπο σου; Ένα κομμάτι ψωμί το βγάζουμε κι εδώ με άνεση και καλά να είμαστε,
να έχουμε την υγειά μας. Άμα μου φύγεις κι εσύ, εγώ η έρημη ποιον θα έχω για
στήριγμα; <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">-Μη σκας,
μάνα, και την πήρα την απόφαση μου. Κι έπειτα δεν είναι τόσο μακριά η πολιτεία.
Άμα μου μηνύσεις πως συντρέχει λόγος σοβαρός, εγώ αμέσως θα τρέξω. Θα σε
φροντίσω, μάνα, όπως με φρόντιζες κι εσύ τόσα χρόνια. Μη στεναχωριέσαι. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;"> Έτσι
έφυγε κι ο γιος κι έμεινε η μάνα με τη μικρή κόρη. Ένα πονετικό κορίτσι που
φρόντιζε στοργικά τη μητέρα της κι όταν ήρθε ο καιρός να παντρευτεί διάλεξε ένα
παλικάρι που το σπίτι του ήταν στο χωριό για να μπορεί να φροντίζει και τη μάνα
της όποτε τη χρειαζόταν.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;"> Κύλησαν
τα χρόνια κι η μάνα γέρασε και δύσκολα τα έφερνε βόλτα μοναχή της. Άνοιξη ήτανε
και θέλησε να βάλει πλύση στα χαλιά και στα σκουτιά του σπιτιού, δουλειά
δύσκολη γιατί έπρεπε να κατέβει να τα πλύνει στο ποτάμι. Έστειλε τότε να
φωνάξουν τη μεγάλη κόρη, που ήταν γυναίκα δυνατή, να τη βοηθήσει. Μα αυτός που
πήγε το μήνυμα γύρισε με τούτη την απάντηση: <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">-Να πεις
της μάνας δεν αδειάζω τώρα. Πλένω κι εγώ κι άμα τελειώσω και μπορέσω. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">Πικράθηκε
η γριούλα σαν άκουσε τα λόγια της κόρης. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">-Ε και δε
μένει με τη σκάφη της αφού την αγαπάει πιότερο. είπε. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">Τότε
γύρισε η σκάφη και κόλλησε στην πλάτη της κοπέλας κι άλλαξε αυτή και γίνηκε η
χελώνα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p><span style="font-family: georgia;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;"> Στέλνει
τότε και στη δεύτερη κόρη μήνυμα η γριά για βοήθεια. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">-Ουφ!
κάνει κι αυτή. Τώρα έχω το υφαντό στη μέση. Να υφάνω το πανί μου, να τελειώσω
τη δουλειά μου και βλέπουμε. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">-Καλά,
είπε η μάνα πάλι, ας μείνει με το υφαντό της όσο θέλει τότε. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">Μα
πιάστηκαν πάλι τα λόγια της κι η κοπέλα άλλαξε και γίνηκε αράχνη κι από τότε
πραγματικά όλο υφαίνει τον ιστό της κι όλο της τον χαλάνε.</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">Πέρασε
ο καιρός, ήρθε ο χειμώνας και άρχισε βαρύς κι η γριούλα δεν τα έβγαζε πέρα.
Φώναξε το γιο της. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">-Έλα γιε
μου, του μήνυσε. Ξύλα έχω για κόψιμο, το σπίτι θέλει επισκευές για να βγάλω το
χειμώνα». Αλλά ήρθε το μήνυμα ακόμα πιο σκληρό.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">-Πού
να τρέχω εγώ τώρα στο χωριό... Πνίγομαι στη δουλειά. Τώρα άρχισα το φράχτη
γύρω από το σπίτι, μέχρι να τελειώσω. Ας πάρει κάποιον από το χωριό να τη
βοηθήσει. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">Όταν τ' άκουσε
η μάνα όλα αυτά δάκρυσε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;">-Ε, είπε
μοναχά, αφού αγαπά το φράχτη του πιότερο από τη μάνα του. Κι εκεί που μαστόρευε
ο γιος, άλλαξε ξαφνικά και τα παλούκια του φράχτη γίνηκαν αγκάθια και κόλλησαν
στην πλάτη του και γίνηκε σκαντζόχοιρος.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: georgia;"> Αποκούμπι
της έμεινε η κόρη η μικρή. Γλυκιά και στοργική και πονετική πάντα, φρόντιζε τη
μάνα της ως τα βαθιά της γεράματα. Και μια ημέρα που η μάνα έστειλε τη
γειτόνισσα να τη φωνάξει βιαστικά, έτρεξε η κόρη με το αλεύρι ακόμα στα χέρια
της καθώς έφτιαχνε πίτα... -Κορούλα μου! είπε η μάνα, πάντα έτσι με γλυκά
πράγματα να καταπιάνεσαι και να σε αγαπούν οι άνθρωποι και να σε τιμούν για τα
καλά που φέρνεις. Ακούστηκε τότε της μάνας η ευχή κι άλλαξε και η μικρή κόρη κι
έγινε μέλισσα.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: georgia;"><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Πηγή: </span><span style="background-color: transparent;">www.orinimelissa.com</span></span></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-6862260934207323022021-05-18T18:12:00.008+03:002023-01-20T09:48:23.361+02:00<p><span style="font-family: georgia;"><b><span>Το </span></b><b><span>πιρπιρίτζι</span></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span style="color: black;"><span style="font-family: georgia;">Καστανερή, Κιλκίς<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span style="font-family: georgia;"><span style="color: black;"><i>Πολλές και θερμές
ευχαριστίες στη Νηπιαγωγό και συγγραφέα κυρία Γεωργία Δάρτση, με καταγωγή από
την Καστανερή του νομού Κιλκίς, για την καταγραφή και την απόδοση του λαϊκού
αυτού παραμυθιού. Η απόδοση έγινε βάσει της αφήγησης του παραμυθιού όπως την άκουγε η ίδια από τη γιαγιά της, στην οποία το αφηγούνταν η δική της γιαγιά. Αυτή είναι η μοίρα
και ταυτόχρονα η δύναμη των λαϊκών παραμυθιών. Οι ρίζες τους να χάνονται στα
βάθη των αιώνων, μα τα κλαδιά τους να φτάνουν ζωντανά και δυνατά μέχρι τις μέρες μας.</i></span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span style="color: black;"><span style="font-family: georgia;">Μια φορά κι έναν
καιρό σε ένα μικρό χωριό στις πλαγιές ενός καταπράσινου βουνού, ζούσε μια
γιαγιά που είχε απομείνει ολομόναχη στη ζωή της, ώσπου βρέθηκε στον δρόμο της
ένα «πιρπιρίτζι». Πάρα πολύ το αγαπούσε η γιαγιά το μικρό της πιρπιρίτζι. Το
φρόντιζε, του μαγείρευε, το έντυνε ζεστά τον παγωμένο Χειμώνα και χρωματιστά το
δροσερό καλοκαίρι. Του χάριζε ωραία παιχνίδια που έφτιαχνε η ίδια με παλιά
κουρελάκια και τα βράδια του έλεγε όμορφα παραμύθια που είχε ακούσει από την
γιαγιά της. Και το πιρπιρίτζι αγαπούσε πολύ τη γιαγιά. <span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: georgia;">Αλλά ήταν πολύ ζωηρό
και δεν την άκουγε καθόλου. Όπου σκανταλιά, αυτό πάντα πρώτο. Ερχόταν στο σπίτι
από τα παιχνίδια του με τους φίλους του πάντα χτυπημένο. Ματωμένο, πρησμένο, με
κλάματα και υποσχέσεις ότι θα προσέχει και δεν θα το ξανακάνει. Η γιαγιά η
καημένη έτρεχε να το φροντίσει. Να του ετοιμάσει αλοιφές και ζωμούς από βότανα
που μόνο εκείνη ήξερε πόσο ιαματικά ήταν και να ξενυχτήσει στο προσκεφάλι του
μέχρι να γίνει εντελώς καλά. Μόλις όμως το ξεπερνούσε, ξεχνούσε και τους πόνους
και τις υποσχέσεις του. Μια μέρα λοιπόν η γιαγιά ετοιμάστηκε να
πάει για ψώνια. Είχε βάλει στο τσουκάλι και μια φασολάδα που σιγόβραζε και
μοσχοβολούσε όλο το σπίτι. Το πιρπιρίτζι έπαιζε ήσυχα στη γωνιά του και η
γιαγιά έφυγε κι εκείνη ήσυχη. Στη διαδρομή της όμως συνάντησε
πολλούς χωριανούς της και λίγο να χαιρετήσει τον έναν, λίγο να πει τα
νέα της με τον άλλον, πέρασε η ώρα και άργησε να επιστρέψει. Όταν πλησίασε πια
στο σπίτι και αφουγκράστηκε την απόλυτη ησυχία που επικρατούσε τόσο έξω, όσο
και μέσα σ’ αυτό, άρχισαν να τη ζώνουν τα φίδια. Βγήκε σ’ όλο το χωριό. Φώναξε
παντού. Έψαξε στα πιο απίθανα μέρη. Χτύπησε όλες τις πόρτες. Τίποτα . Κανένας
δεν το<a name="_GoBack"></a> είχε δει και κανένας δεν το είχε ακούσει.
Ξέροντας όμως όλοι πόσο σκανταλιάρικο είναι, την καθησύχαζαν λέγοντάς της πως
θα επιστρέψει μόνο του και να μην ανησυχεί. «Μόλις πεινάσει θα γυρίσει», της
είπε γελώντας ένας γείτονας και τράβηξε τον δρόμο του. Τότε της ήρθε η ιδέα και
τρέχοντας στο σπίτι αναστατωμένη, τράβηξε κατευθείαν για το τσουκάλι με τη φασολάδα. Το καπάκι ανοιχτό και μέσα έπλεε βρασμένο το πιρπιρίτζι.
Δυστυχώς η πολλή του σκανταλιά δεν του βγήκε σε καλό. Απαρηγόρητη η
γιαγιά έλεγε την ιστορία του για χρόνια, σε πολλά παιδιά, για να τα προφυλάξει
από την δική τους άγνοια.</span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span><p></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-61801857284244619102021-02-14T08:07:00.003+02:002021-02-15T00:42:35.721+02:00<p><b> Ο λύκος και η αλεπού</b></p><p>(Ελλάδα)</p><p>Μια φορά, ο λύκος και η αλεπού αποφάσισαν να σπείρουνε μαζί. Όταν ήρθε ο καιρός του θερισμού, πηγαίνουν στο χωράφι για να θερίσουν. Έκανε όμως πολλή ζέστη και η αλεπού έψαχνε αφορμή για να γλιτώσει τη δουλειά. Βλέπει λοιπόν έναν μεγάλο βράχο ψηλά στο βουνό και λέει του λύκου:<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p>"Σύντροφε, θωρείς αυτόν τον βράχο;".</p><p>"Τον θωρώ", λέει ο λύκος.</p><p>"Ε, να... Άμα τον αφήσουμε έτσι, μπορεί να πέσει και να μας πλακώσει. Γι' αυτό θέρισε εσύ κι εγώ θα πάω να τον κρατήσω".</p><p>Τι να κάνει κι ο λύκος, βάνει μπρος, θερίζει μόνος του το χωράφι. Η αλεπού καθότανε κάτω από τον βράχο και κοιμότανε.</p><p>Κάποτε, ήρθε ο καιρός να αλωνίσουνε. Χωρίσανε λοιπόν το άχυρο από το σιτάρι και αφού τελειώσανε, λέει στον λύκο η αλεπού:</p><p>"Ε, σύντροφε, τι θέλεις; Να πάρεις εσύ το πολύ, το άχυρο κι εγώ το λίγο, το σιτάρι ή εγώ το πολύ το άχυρο;".</p><p>Κι ο λύκος που άκουσε μόνο το "πολύ" και το "λίγο", φώναξε:</p><p>"Εγώ θα πάρω το πολύ και εσύ το λίγο".</p><p>"Εντάξει", του λέει η αλεπού. "Εσύ διάλεξες. Καλό φάγωμα και του χρόνου να ξανασπείρουμε μαζί".</p><p><span style="background-color: white; font-family: georgia; font-size: 14.85px;">Πηγή: </span><span style="background-color: white; font-family: georgia; font-size: 14.85px; line-height: 17.0775px;">http://www.a-athinon.gr</span></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-36750574430376272792020-11-12T08:10:00.005+02:002021-04-23T09:42:42.121+03:00<p><span style="font-family: georgia;"><b> Το κόκκινο πουλί</b></span></p><p><span style="font-family: georgia;">(Μύθος των Ινδιάνων Νάβαχο)</span></p><p><i><span style="font-family: georgia;">Αυτόν τον ινδιάνικο μύθο τον έστειλε στο Φιδόδεντρο η κυρία Μαντουβάλου Κατερίνα, </span></i><i><span style="font-family: georgia;">εκπαιδευτικός σε ελληνικό σχολείο </span></i><i><span style="font-family: georgia;">του Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ, η οποία αφιέρωσε τον χρόνο της και κυρίως την καλή της διάθεση για να κάνει την ελεύθερη απόδοση από την αγγλική γλώσσα στην ελληνική. Την ευχαριστούμε πολύ από καρδιάς και ευχόμαστε καλή δύναμη στο έργο της και ό,τι καλύτερο στην ίδια, στην οικογένειά της, στις μαθήτριες και στους μαθητές της.</span></i></p><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Στη φυλή<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>των Νάβαχο, τα νέα δεν ήταν καθόλου καλά.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Όταν οι γυναίκες φύτευαν καλαμπόκια,
σκουλήκια τα έτρωγαν πριν φυτρώσουν .<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Όταν φύτευαν φασόλια, ακρίδες έπεφταν
πάνω τους και τα εξαφάνιζαν.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Κι όταν φύτευαν κολοκύθες και πεπόνια, κάμπιες
τα κατέστρεφαν αμέσως μόλις βλάσταιναν.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Οι γυναίκες δοκίμασαν ξανά.<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: georgia;"><o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Πήραν σπόρους από τα πιθάρια τους.
Φύτεψαν φασόλια και καλαμπόκι αλλά η βροχή ξερίζωσε τα φιντάνια.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Φύτεψαν κολοκύθες και πεπόνια στην έρημο
αλλά εκεί δεν πήγε ποτέ η βροχή και ο ήλιος τα ξέρανε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Δοκίμασαν και τρίτη φορά αλλά και πάλι η
βροχή δεν ήρθε. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Όσο κι αν προσεύχονταν οι Νάβαχο, η
σοδειά χάθηκε από την ξηρασία.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Οι άντρες ζήτησαν συμβουλή από τον Μάγο
– Γιατρό της φυλής τους.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Εκείνος άρχισε να τραγουδάει τα μαγικά του
λόγια κι όταν τελείωσε τους είπε:<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Βλέπω τη Μαύρη Σκιά, το Κακό, να<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τριγυρίζει στα σπαρτά και να τα σκοτώνει. Αυτή
Που Πάντα Αλλάζει μας λέει να βρούμε την Γυναίκα Αράχνη και να ζητήσουμε τη
βοήθειά της.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Γυναίκα Αράχνη θα μιλήσει
μόνο στο αγόρι που το <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>λένε Κόκκινο
Πουλί.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πρέπει να πάει ανατολικά για να
την βρει».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Ο αρχηγός της φυλής είχε έναν
δωδεκάχρονο γιο, το Κόκκινο Πουλί. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Πατέρα, πώς θα ξέρω που να την βρω και
πώς θα την αναγνωρίσω;» ρώτησε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Θα τα καταφέρεις, γιε μου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σε έχουν διαλέξει τα Πνεύματα που Μιλάνε».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Πριν ξημερώσει το άλλο πρωί, το Κόκκινο
Πουλί ξεκίνησε το ταξίδι του.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Ο δρόμος που πήρε ανατολικά τον έβγαλε
σε ένα φαράγγι. Στην άκρη του είδε ένα δέντρο γεμάτο κατακίτρινα πουλιά. Χωρίς
να το ξέρει, τάραξε έναν ιστό αράχνης πάνω σε μια σχισμή. «Ε, πρόσεχε πού
πατάς!» ακούστηκε μια φωνή. Το παιδί γύρισε αλλά δεν είδε κανέναν και προχώρησε
προς το δέντρο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Λαμπερά πουλιά, μήπως ξέρετε πού μένει
η Γυναίκα Αράχνη;».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Πήγαινε νότια και ρώτα τη μικρή σαύρα
στο βάθος του φαραγγιού» του κελάηδησαν. Και καθώς τίναξαν τα φτερά τους,
κίτρινα λουλούδια φύτρωσαν κάτω από το δέντρο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Το Κόκκινο Πουλί άρχισε να κατεβαίνει το
φαράγγι. Εκεί πάνω σε έναν καυτό βράχο,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>είδε τη Σαύρα να λιάζεται. «Καλή μου σαύρα, μήπως ξέρεις πού μένει η
Γυναίκα Αράχνη;»<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Πήγαινε δυτικά και ρώτα τη σαύρα Χίλα»
του είπε και καθώς γλίστρησε στο βράχο, κίτρινα λουλούδια φύτρωσαν στο πέρασμά
της.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Το Κόκκινο Πουλί κατέβηκε στον πυθμένα
του φαραγγιού και δίπλα στο νερό βρήκε τη Χίλα να κοιμάται.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Τρομερή Χίλα, μήπως ξέρεις που μένει η
Γυναίκα Αράχνη;».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Με ξύπνησες!» τον μάλωσε. «Πέρνα το
ποτάμι και πήγαινε προς τα βόρεια. Θα βρεις τον κροταλία – αυτός θα σου πει».
Και οι σταγόνες που έπεφταν από τη γλώσσα της, έγιναν κίτρινα λουλούδια πάνω
στις πέτρες.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Το Κόκκινο Πουλί πέρασε το ποτάμι και
άρχισε ν’ ανεβαίνει πάλι το φαράγγι μέχρι που έφτασε στην άκρη του. Εκεί πάνω
σ’ ένα δέντρο βρήκε τον κροταλία να μισοκοιμάται. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Σοφό μου φίδι, μήπως ξέρεις πού μένει η
Γυναίκα Αράχνη;».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Πήγαινε προς την ανατολή και θα την
βρεις στη σχισμή ενός βράχου» σφύριξε το φίδι και καθώς έπεσαν τα δαχτυλίδια
της ουράς του στην άμμο, έγιναν κίτρινα λουλούδια.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Όταν το Κόκκινο Πουλί βρήκε την Γυναίκα
Αράχνη, αυτή ύφαινε τον ιστό της σκορπίζοντας κίτρινα λουλούδια γύρω της.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Ω, Γυναίκα Αράχνη, ξέρεις πώς να
διώξεις τη Μαύρη Σκιά;».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Και βέβαια ξέρω. Αλλά τώρα το θυμήθηκες
να με ρωτήσεις; Όταν με είδες νωρίτερα, προτίμησες να μιλήσεις σ’ εκείνα τα
πουλιά. Μη μου ζητάς τώρα χάρες!» απάντησε η Αράχνη ενοχλημένη.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Συγχώρησέ με, δεν είμαι παρά ένα ανόητο
αγόρι. Εσένα έπρεπε να ρωτήσω από την αρχή. Σε παρακαλώ, βοήθησέ μας. Η φυλή
μου σε χρειάζεται».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Η Γυναίκα Αράχνη χάρηκε με την απάντησή
του και είπε:<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">«Καλά, καλά θα σε βοηθήσω. Εξάλλου αυτό
θέλει και Αυτή Που Αλλάζει Πάντοτε. Θυμάσαι τα κίτρινα λουλούδια που άφησαν
πίσω τους τα πουλιά, η σαύρα, η Χίλα και το φίδι; Μάζεψέ τα μαζί με τις ρίζες
τους. Φύτεψέ τα ανάμεσα στα καλαμπόκια, τις κολοκύθες, τα φασόλια και τα
πεπόνια. Σε δυο μέρες η σοδειά θα είναι έτοιμη και η φυλή σου δεν θα
ξαναπεινάσει ποτέ».<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Κι έτσι κι έγινε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Από τότε, οι Νάβαχο φυτεύουν αυτά τα
κίτρινα λουλούδια στα χωράφια τους και σέβονται όλες τις αράχνες. Γιατί π<a name="_GoBack"></a>οτέ δεν ξέρεις ποια από αυτές θα είναι η Γυναίκα Αράχνη που
τους έσωσε.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: georgia;">Πηγή: "Zinnia. How the corn was saved", (Patricia Hruby Powell). Ελεύθερη απόδοση από την αγγλική γλώσσα στα ελληνικά: Κατερίνα Μαντουβάλου.</span></span></p><p></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-74346178705516134892020-11-09T12:08:00.002+02:002020-11-09T16:16:03.973+02:00<p><span style="font-family: georgia;"><b>Ο γελωτοποιός, ο σαράφης κι ο δικαστής</b></span></p><p><span style="font-family: georgia;">(Σερβία)</span></p><p><span style="font-family: georgia;">Ο γελωτοποιός ήταν μεγάλος κατεργάρης. Κάποτε δανείστηκε εκατό δηνάρια από κάποιον σαράφη. Από τότε αυτός τον είχε συνέχεια από πίσω.</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Λοιπόν. Πότε θα μου επιστρέψεις κείνα τα εκατό δηνάρια;".</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Έχεις τον λόγο μου. Μόλις τα βρω θα σου τα δώσω".</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Κάθε φορά το ίδιο παραμύθι! Λυπάμαι αγαπητέ, αλλά πρέπει να έρθεις μαζί μου στον δικαστή".<span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p><span style="font-family: georgia;">Ο γελωτοποιός δεν είχε καμία όρεξη να πάει στον δικαστή.</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Μα πώς να παρουσιαστώ στον δικαστή μ' αυτά τα κουρέλια; Ούτε παλτό δεν έχω", αποκρίθηκε ο γελωτοποιός.</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Έχεις δίκιο", είπε ο σαράφης. "Θα σου δανείσω εγώ ένα, αλλά στο δικαστήριο θα έρθεις".</span></p><p><span style="font-family: georgia;">Δάνεισε λοιπόν στον γελωτοποιό ένα παλτό και πήγαν μαζί στον δικαστή.</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Εξοχότατε", είπε ο σαράφης. "Αυτός εδώ μου χρωστάει εκατό δηνάρια και δεν θέλει να μου τα επιστρέψει".</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Δεν είναι αλήθεια!", φώναξε ο γελωτοποιός. "Έχει τρελαθεί ο σαράφης και νομίζει ότι όλοι του χρωστάνε. Δεν μου δάνεισε ούτε δεκάρα. Σε λίγο θα μας πει ότι και το παλτό που φοράω είναι δικό του".</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Και βέβαια είναι!", φώναξε ο σαράφης.</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Βλέπετε εξοχότατε;" είπε ο γελωτοποιός στον δικαστή. "Έχω δίκιο ή όχι;".</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Και βέβαια έχεις δίκιο!", είπε ο δικαστής κι έδιωξε τον σαράφη με τις κλωτσιές.</span></p><p><span style="font-family: georgia;"><span style="background-color: white; font-size: 14.85px;">Πηγή: </span><span style="background-color: white; font-size: 14.85px; line-height: 17.0775px;">http://www.a-athinon.gr</span></span></p><p><br /></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-37756574524472367732020-09-08T16:40:00.003+03:002020-09-08T16:42:26.350+03:00<p> <b style="font-family: georgia;"> Το χρυσό μήλο</b></p><p><span style="font-family: georgia;">(Αρμενία)</span></p><p><span style="font-family: georgia;">Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας βασιλιάς, πολύ, μα πάρα πολύ πλούσιος. Μια μέρα, έβγαλε τελάλη σ' όλους τους υπηκόους του, πως όποιον του 'λεγε το πιο μεγάλο ψέμα θα τον αντάμειβε μ' ένα χρυσό μήλο. Άνθρωποι απ' όλη τη χώρα παρουσιάστηκαν στο παλάτι να πουν στον βασιλιά το δικό τους ψέμα, αλλά ο βασιλιάς κουνούσε πάντοτε το κεφάλι του λέγοντας:<span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p><span style="font-family: georgia;">"Καλά, εντάξει... Η ιστορία σου θα μπορούσε να είναι κι αληθινή".</span></p><p><span style="font-family: georgia;">Μια μέρα έφτασε ένα νεαρός που κουβαλούσε ένα βαρελάκι.</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Βασιλιά μου ήρθα για 'κείνα τα χρυσά δουκάτα", είπε ο νεαρός.</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Ποια δουκάτα;", απόρησε ο βασιλιάς.</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Εκείνα που σας δάνεισα την περασμένη εβδομάδα"</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Μα εγώ δεν δανείστηκα ποτέ, τίποτα από σένα", φώναξε ο βασιλιάς. "Είναι ένα μεγάλο και χοντρό ψέμα!".</span></p><p><span style="font-family: georgia;">Αν είναι μεγάλο και χοντρό ψέμα, δώστε μου το χρυσό μήλο", είπε ο νεαρός.</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Ε... για περίμενε μια στιγμή", έκανε πως θυμήθηκε ο βασιλιάς. "Τώρα, σαν να θυμάμαι κάτι...".</span></p><p><span style="font-family: georgia;">"Καλύτερα έτσι μεγαλειότατε. Επιστρέψτε μου λοιπόν το βαρελάκι με τα δουκάτα μου".</span></p><p><span style="font-family: georgia;">Ο βασιλιάς κατάλαβε πως πιάστηκε κορόιδο κι έτσι ο νεαρός κέρδισε το χρυσό μήλο.</span></p><p><span style="font-family: georgia;"><span style="background-color: white;">Πηγή: </span><span style="background-color: white; line-height: 17.0775px;">http://www.a-athinon.gr</span></span></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-31351348884242892352020-02-14T18:12:00.000+02:002020-02-14T18:12:05.414+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ο Περισπούδαστος</span></b><div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">(Ινδία)</span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Κάποτε, στο χωριό Μανγάλα, ζούσε ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Περισπούδαστο. Μια μέρα που είχε πάει σ' ένα σπίτι του χωριού να ζητιανέψει, είδε έναν καλοθρεμμένο ταύρο με στριφογυριστά κέρατα. Κάθε μέρα από κείνη τη στιγμή, τον βασάνιζε η σκέψη: "Άραγε, χωράει το κεφάλι μου ανάμεσα στα κέρατα του ταύρου; Μπα, μάλλον όχι". Αυτό τράβηξε έξι μήνες. Τέλος αποφάσισε:</span><a name='more'></a></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Σήμερα θα χώσω το κεφάλι μου ανάμεσα στα κέρατά του. Έξι ολόκληρους μήνες το σκέφτομαι. Ε, ύστερα από τόση σκέψη, ήρθε σίγουρα η ώρα να το κάνω!".</span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Έτσι σκέφτηκε ο άνθρωπός μας και μια και δυο, πηγαίνει στο σπίτι που είχε δει τον ταύρο, τον πλησιάζει και βάζει το κεφάλι του ανάμεσα στα κέρατά του. Ο ταύρος τρομαγμένος, σπάει το σκοινί που τον κρατούσε δεμένο κι αρχίζει να τρέχει στους δρόμους. Ο Περισπούδαστος σερνόταν σφηνωμένος πάνω στο κεφάλι του ταύροι κι έσκουζε. Έτρεξαν μερικοί περαστικοί και με πολύ κόπο κατάφεραν να τον ελευθερώσουν. Του λένε: "Βρε ανόητε, δεν σκέφτηκες καθόλου αυτό που πήγες να κάνεις;". "Εσείς είστε ανόητοι και κάνετε πράγματα χωρίς να τα σκεφτείτε!", τους αποκρίθηκε. "Εγώ, έξι ολόκληρους μήνες το γυρόφερνα στο μυαλό μου πριν το αποφασίσω". Και οι άνθρωποι γύρω του, κρατούσαν τις κοιλιές τους από τα γέλια.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: white;">Πηγή: </span><span style="background-color: white; line-height: 17.0775px;">http://www.a-athinon.gr</span></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-51348845371339732952020-01-23T16:02:00.002+02:002020-01-23T16:11:27.410+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ο τσιγκούνης χωρικός</span></b><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(Ρωσία)</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας χωρικός που είχε έναν υπηρέτη που τον έλεγαν Βάνια.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"Βάνια, αύριο θα πάμε να θερίσουμε το σιτάρι", είπε μια μέρ ο χωρικός στον υπηρέτη.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"Εντάξει", είπε ο Βάνια. "Ας πάμε". Την άλλη μέρα σηκώθηκαν νωρίς - νωρίς κι ο χωρικός είπε:</span><br />
<a name='more'></a><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"Γυναίκα, φέρε το πρωινό!". Η γυναίκα έφερε το πρωινό, έφαγαν ο χωρικός κι ο υπηρέτης κατά την όρεξή τους και αφού τελείωσαν, ο χωρικός είπε: "Είναι ανάγκη να σταματήσουμε τη δουλειά για το μεσημεριανό; Καλύτερα να το φάμε τώρα. Γυναίκα, φέρε το μεσημεριανό!".</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Άρχισαν να τρώνε το μεσημεριανό, αλλά δεν κατάφεραν να το τελειώσουν όλο. Ο χωρικός ήταν πολύ χαρούμενος γιατί, αφού ο Βάνια δεν μπορούσε να φάει άλλο, κέρδιζε και χρόνο και φαγητό. Έτσι, στο τέλος, λέει στη γυναίκα του: " Γυναίκα, όταν θα γυρίσουμε απόψε από το χωράφι, θά 'μαστε ψόφιοι από την κούραση και δεν θά 'χουμε καμιά όρεξη να φάμε. Καλύτερα να φάμε τώρα και το βραδινό!". Η γυναίκα σερβίρισε και το δείπνο, αλλά ο Βάνια δεν ήθελε ούτε να το δει.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"Και τώρα πάμε να θερίσουμε. Καλά φάγαμε, δεν χρειάζεται να κάνουμε καμιά διακοπή για φαγητό μέχρι να τελειώσουμε", είπε γελώντας ο χωρικός.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"Ε, όχι αφεντικό!", είπε τότε ο υπηρέτης. "Μετά το βραδινό φαγητό, οι άνθρωποι πάνε για ύπνο κι όχι για θερισμό. Καληνύχτα!". Και λέγοντας αυτά, σηκώθηκε από το τραπέζι κι έψαξε ένα καλό μέρος για να κοιμηθεί.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: white;">Πηγή: </span><span style="background-color: white; line-height: 17.0775px;">http://www.a-athinon.gr</span></span><br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-46574868147473581892019-11-29T19:54:00.002+02:002019-11-29T19:54:42.027+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η διψασμένη κουρούνα</span></b><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">(Μπαγκλαντές)</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μια φορά κι έναν καιρό, μέσα στο δάσος ζούσε μια κουρούνα. Μια μέρα ήταν πολύ διψασμένη, αλλά όσο κι αν έψαχνε, πουθενά δεν έβρισκε νερό. Στο τέλος, πήγε και κάθισε στην κορυφή ενός ψηλού δέντρου κι από κει κοίταζε τριγύρω. Κάπου στο βάθος μακριά είδε έναν κήπο.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Εκεί θα βρω νερό" σκέφτηκε και πέταξε προς τα κει. Φτάνοντας στον κήπο βλέπει ένα παλιό πιθάρι.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Εδώ θα πιω νερό" είπε στον εαυτό της και κάθισε στο στόμιο του πιθαριού.</span><br />
<a name='more'></a><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πραγματικά το πιθάρι είχε μέσα νερό. Όμως το νερό ήταν λίγο. Έφτανε, δεν έφτανε μέχρι το μέσο του πιθαριού. Έτσι η κουρούνα, όσο κι αν έσκυβε και προσπαθούσε, δεν μπορούσε να το φτάσει.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μια πάπια που τριγυρνούσε στον κήπο και την είδε να προσπαθεί, της είπε:</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Τζάμπα προσπαθείς. Δεν θα τα καταφέρεις. Το νερό είναι λίγο".</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η κουρούνα την άκουσε, αλλά δεν απάντησε. Λίγο μετά την πλησίασε μια χήνα.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Της είπε: "Ε, κουρούνα. Τόση ώρα προσπαθείς και σταγόνα νερό δεν ήπιες. Παράτα τα πια!".</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η κουρούνα την άκουσε, αλλά ούτε και σ' αυτήν απάντησε. Σταμάτησε για λίγο την προσπάθεια κι έβαλε το μυαλό της να σκεφτεί. Τότε, μια σπουδαία ιδέα πέρασε από το μυαλό της. Αμέσως άρχισε με το ράμφος της να μαζεύει πετραδάκια και να τα ρίχνει μέσα στο πιθάρι. Το νερό σιγά -σιγά άρχισε να ανεβαίνει. Όσο περισσότερα πετραδάκια έριχνε, τόσο ψηλότερα ανέβαινε το νερό, μέχρι που έφτασε στο στόμιο του πιθαριού. Τότε η κουρούνα βούτηξε μέσα το ράμφος της και ήπιε, ήπιε, μέχρι που ξεδίψασε.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πηγή: <span style="background-color: white; color: black; line-height: 17.0775px; text-decoration-line: none;">http://www.a-athinon.gr</span></span><br />
<div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 14.85px;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-8214862392897866712019-10-17T16:44:00.000+03:002019-10-17T16:45:05.487+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η φτωχιά κόρη με τη χρυσή
μοίρα<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(Λέσβος)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μια φορά κι έναν καιρό
σε μια φτωχογειτονιά, ζούσε μια πολύ φτωχιά κοπέλα, η οποία δεν είχε στον κόσμο
κανέναν άλλον. Όλη τη μέρα η καημένη έκανε ξένες δουλειές για να μπορεί να
βγάζει τα απαραίτητα για να ζήσει. Παραδείγματος χάριν, της έφερναν μαλλιά και
αναγκαζόταν να τα γνέθει και να τα κάνει κλωστή. Μέχρι αργά τη νύχτα η
κακομοίρα ήταν αναγκασμένη να δουλεύει. Από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα. Όταν
πια την έπαιρνε ο ύπνος και είχε λίγη δουλειά μπροστά της και έπρεπε να την τελειώσει,
μονολογούσε ένα στιχάκι, ένα τραγουδάκι, μόνη της για να περνάει η νύστα της.
Όταν ερχόταν ο πρώτος χασμουρητός έλεγε:</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> «Καλώς τον ύπνο τον καλό. Πάρε σκαμνί
και κάθισε, πάρε κουκκιά ξεμάτισε, να γνέσω να ξεγνέσω, να σε πάρω αγκαλιά να
πέσω.»<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Είχε όμως η καημένη πολύ κακές
γειτόνισσες και περίεργες και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ουτσομπόλες,
οι οποίες ακούγανε κάθε βράδυ το ίδιο στιχάκι. Παραφύλαγαν έξω από το καμαράκι
της και ακούγανε το στιχάκι αυτό. Έλα ντε, όμως, που ο γιος της βασίλισσας λεγόταν
Ύπνος τ’ όνομά του. Αυτές οι κουτσομπόλες μια και δυο σηκωθήκαν και φύγαν και
πήγαν στη βασίλισσα. Ζητήσαν να δουν τη βασίλισσα και της πήγαν τα μαντάτα ότι
ο γιος της, ο διάδοχος του θρόνου, κάθε βράδυ επισκέπτεται μια πάμφτωχη, σε μια
πολύ φτωχή γειτονιά, κοπέλα, η οποία, να φανταστείς, βασίλισσά μου, δεν έχει
ούτε καρέκλα να τον βάλει να κάτσει. Τον βάζει πάνω σ’ ένα σκαμνί και τον βάζει
και της ξεματάει και κουκκιά! Όσο την περιμένει να τελειώσει τη δουλειά της,
τον βάζει και<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">ξεματάει και κουκκιά! Η βασίλισσα όμως
ήταν πάρα πολύ καλή γυναίκα κι έτσι δεν την πείραξε η πληροφορία που πήρε. Μόνο
ζήτησε πληροφορίες από τις γυναίκες αυτές, πού είναι το καμαράκι αυτής της
κοπέλας. Αυτές φυσικά το είπανε, γιατί περίμεναν ότι θα την τιμωρήσει η
βασίλισσα, κι έτσι της δώσαν τη διεύθυνση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η βασίλισσα εν τω μεταξύ, ακούγοντας
ότι η κοπέλα είναι τόσο φτωχιά, φόρτωσε ένα κάρο με διάφορα έπιπλα, καρέκλες,
ένα ωραίο κρεβάτι, και της τα ’στειλε. Όταν χτύπησαν την πόρτα της και της τα
πήγαν, η κοπέλα έμεινε έκπληκτη. Της είπαν ότι αυτά σού τα στέλνει η βασίλισσα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">–Μα, λέει, δε μπορεί να μου τα ’στειλε
σε μένα, αφού ούτε καν με ξέρει. Κάποιο λάθος έχει γίνει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">–Όχι, όχι, λέει, δεν έγινε λάθος. Αυτή
είναι η διεύθυνση, ήρθαμε σωστά. Σε σένα τα στέλνει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η κοπέλα τα δέχτηκε. Μη έχοντας άλλη επιλογή,
τα δέχτηκε. Τα ’βαλε στο δωμάτιό της, εντωμεταξύ συνέχιζε τη δουλειά της και συνέχιζε
το στιχάκι αυτό. Κάθε βράδυ να το λέει όταν χασμουριώταν, όταν της ερχόταν ο ύπνος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Οι κακές γειτόνισσες εν τω μεταξύ, ενώ
περίμεναν ότι θα έχει κάποια τιμωρία από τη βασίλισσα και είδαν ότι δεν έγινε
τίποτα, σηκώθηκαν και πήγαν πάλι στη βασίλισσα, λέγοντας αυτή τη φορά ότι η
κοπέλα αυτή, που της έστειλες τα πράγματα, που ήρθαμε και σου είπαμε έτσι κι
έτσι, ότι την επισκέπτεται ο γιος σου, είναι έγκυος. Εμείς την είδαμε κι είναι
έγκυος απ’ το γιο σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η βασίλισσα πάλι δεν είπε τίποτα, πάλι
δεν θύμωσε. Απλά κατέγραψε την ημερομηνία και άρχισε να μετράει τους μήνες.
Όταν πίστεψε ότι η κοπέλα θα κόντευε να γεννήσει, έστειλε πάλι τους ανθρώπους της
και την πήγαν μπόγους με ρούχα. Χτύπησαν την πόρτα, άνοιξε πάλι η κοπέλα, της
είπαν,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">αυτά σού τα στέλνει η βασίλισσα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αυτή τα πήρε, τα άνοιξε και, όταν είδε
ότι τα περισσότερα ήταν μωρουδιακά, απόρησε και είπε: Αυτά τι να τα κάνω εγώ;
Δε μου χρειάζονται, δεν έχω μωρό παιδί. Οι άλλοι είπαν, εμείς δεν ξέρουμε
τίποτα, εμάς μας είπε να σου τα φέρουμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Όταν πέρασε πάλι λίγο διάστημα, η βασίλισσα
υπολόγισε ότι η κοπέλα θα έχει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">γεννήσει, θα έχει γεννηθεί πια το
παιδί του γιου της, και στέλνει ξανά τους έμπιστούς της να παν να φέρουν στο παλάτι
την ίδια την κοπέλα μαζί με το μωρό. Πήγαν αυτοί και της είπαν, έχουμε εντολή απ’
τη βασίλισσα να σε πάμε στο σπίτι μαζί με το παιδί σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">–Μα εγώ, λέει, δεν έχω κανένα παιδί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">–Α, αυτό η βασίλισσα δεν το δέχεται,
εμείς δεν ξέρουμε τίποτα, εμάς η βασίλισσα μας είπε να σε πάμε μαζί με το μωρό
κι εμείς θα σε πάμε μαζί με το μωρό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τι να κάνει λοιπόν η καημένη, τους
έβγαλε έξω να περιμένουν, κι άρχισε, δεν ήξερε τι να κάνει, φτιάχνει μια κούκλα
με τα πανιά και με ό,τι διέθετε μέσα στο φτωχικό δωμάτιο, με το μαλλί που
έγνεθε· τη στολίζει από πάνω, της φοράει τα ωραία μωρουδιακά που της είχε
στείλει η βασίλισσα, το παίρνει στην<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">αγκαλιά της περίλυπη και ξεκίνησε μαζί
με τους ανθρώπους της βασίλισσας για το παλάτι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Όταν πλησίαζαν το παλάτι την είχε
κόψει ψιλός ιδρώτας την καημένη απ’ το φόβο της. Τι θα ’κανε, πού θα πήγαινε με
την κούκλα αυτή στη βασίλισσα; Αλλά, έλα ντε που η χρυσή της μοίρα δούλευε υπέρ
της. Και όταν μπήκαν μέσα στο δωμάτιο της βασίλισσας, λέει, το πάνινο μωρό που
κρατούσε στα χέρια της έγινε αληθινό. Κι όχι μόνο έγινε αληθινό αλλά ήταν και φτυστός
ο Ύπνος, ο γιος της βασίλισσας, ο διάδοχος. Η βασίλισσα έμεινε βαθιά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">συγκινημένη, έμεινε άφωνη βλέποντας το
εγγόνι και αποφάσισε να την κρατήσει τη φτωχιά κοπέλα στο παλάτι και να την παντρέψει
με τον γιο της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Κι έτσι, παρά την κακία των γειτόνων
της, η μοίρα της φτωχιάς κοπέλας ήταν τέτοια, που οι κακίες του κόσμου της
βγήκαν σε καλό κι έγινε βασίλισσα κι έζησε αυτή καλά κι εμείς καλύτερα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αφήγηση: Ειρήνη Καμπάνη – Λουτρόπολη Θερμής<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Από τους γονείς της, Παναγιώτη και Μαρία Καρανικόλα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Πηγή: «Παραμύθια κάτω από την ελιά» Παραδοσιακά παραμύθια της Λέσβου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Καταγραφή: Ταξιάρχης Μπεληγιάννης & Γιώργος Ιωάννου για την
Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και την Α.Μ.Κ.Ε. «Θέατρο η ζωή μου» στο πλαίσιο του
φεστιβάλ αφήγησης «Παραμύθια κάτω από την ελιά»</span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-85980357086832996832019-10-17T16:15:00.000+03:002019-10-17T16:15:01.679+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Γιατί το
γαϊδούρι έχει μεγάλα αφτιά</b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">(Αλβανία)<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μια φορά κι
έναν καιρό ήταν ένας γάιδαρος που κοιμόταν συνέχεια και δεν έκανε τίποτα. Ήταν
τεμπέλης. Μια μέρα έβρεξε πολύ και πλημμύρισε ο τόπος. Το νερό του ποταμού
σκέπασε το δάσος και τα χωράφια. Όλα τα ζώα του δάσους σηκώθηκαν από τον ύπνο
και έτρεξαν να βάλουν ένα φράγμα στο ποτάμι για να σταματήσουν το νερό.
Κουράστηκαν αλλά τελικά τα κατάφεραν. Όταν γύρισαν από τη δουλειά τους, είδαν
το γαϊδούρι που ροχάλιζε. Το ξύπνησαν και του είπαν:</span></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"> «Γιατί δεν ήρθες μαζί μας
να βάλουμε φράγμα στο ποτάμι;»</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">«Ουουου» λέει το γαϊδούρι, «εγώ θέλω να
κοιμηθώ.» </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Όλα του τράβηξαν τα αφτιά του και αυτά μεγάλωσαν δυο δάχτυλα. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μια
άλλη φορά, έπιασε φωτιά στο δάσος. Τα ζώα σηκώθηκαν γρήγορα και πήγαν να
σβήσουν τη φωτιά. Μόνο το γαϊδούρι δεν πήγε. Όταν γύρισαν, το ρώτησαν: </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">«Εσύ
γιατί δεν ήρθες;» «Ουουου, εγώ βαριέμαι» λέει το γαϊδούρι. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Τα ζώα του τράβηξαν
πάλι τ’ αφτιά κι αυτά έγιναν ακόμα δυο δάχτυλα<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μεγαλύτερα. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Αυτό συνέβη κι άλλες φορές. Το γαϊδούρι δεν βοηθούσε και τα
ζώα του τραβούσαν τα’ αφτιά, μέχρι που έφτασαν να γίνουν δυο παλάμες. Έτσι, το
γαϊδούρι έβαλε μυαλό και άρχισε να κ<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">άνει όλες τις δουλειές. </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Τι να κάνουμε όμως; Τα αφτιά του έμειναν μεγάλα
μέχρι σήμερα.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="color: black; mso-themecolor: text1;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="color: black; line-height: 115%;">Πηγή: </span><a href="http://www.a-athinon.gr/"><span style="color: black; line-height: 115%; text-decoration: none;">http://www.a-athinon.gr</span></a></span><span style="color: black; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-themecolor: text1;"><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-22563731464490989962019-10-16T19:21:00.003+03:002019-10-17T17:43:06.441+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Οι μουζικάντες</b></span></span><br />
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: white; text-align: justify;">Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γεωργός κι είχεν ένα γάιδαρο. Ο γάιδαρος εγέρασε κι ο γεωργός πήγε και τον έδεσε έξω να ψοφήσει.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Από κει πέρασεν ένας κυνηγός κι είχεν ένα σκυλί, αλλά δεν το ήθελε πια, γιατί εγέρασε και δεν έβγαζε τους λαγούς.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Ο σκύλος εστάθηκε κι ερώτησε το γάιδαρο:</span></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Τι κάνεις, καημένε γάιδαρε, εδώ;</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Λέει ο γάιδαρος:</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Μ’ έδεσεν εδώ τ’ αφεντικό μου να ψοφήσω, γιατί εγέρασα.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Και μένα μ’ έδιωξεν ο δικός μου, γιατί δεν βλέπω πια τους λαγούς.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Έρχεσαι, του λέει ο γάιδαρος, να πάμε να γίνουμε μουζικάντες;</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Έρχομαι, λέει ο σκύλος.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Έκοψε τότε το σκοινί του ο γάιδαρος κι έφυγαν.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Έξω απ’ το χωριό βρήκαν μια γάτα, που καθόταν σ’ ένα πεζούλι και έκλαιγε και με το μαντήλι σκούπιζε τα δάκρυά της. Της λέει ο γάιδαρος:</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Γιατί κλαις, συντέκνισσα;</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Γιατί κλαίω; Εγέρασα και δε βλέπω πια τους ποντικούς και γι’ αυτό η κυρά μου μ’ έδιωξε.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Δεν έρχεσαι κι εσύ μαζί μας, που πάμε να γίνουμε μουζικάντες;</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Έρχομαι.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Λέει τώρα ο σκύλος στο γάιδαρο:</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Δεν μπορώ, καημένε γάιδαρε, να περπατήσω.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Του λέει ο γάιδαρος:</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Ανέβα στη ράχη μου. Ανεβαίνει στη ράχη του ο σκύλος, ανεβαίνει κι η γάτα και πάνε καβάλα στο γάιδαρο.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Πήγαν-πήγαν, έφτασαν σ’ ένα εξοχικό σπίτι. Απάνω σε μια κολώνα ήταν ένας πετεινός και λαλούσε. Του λέει ο γάιδαρος:</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Καημένε πετεινέ, γιατί λαλείς;</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Ας τα, λέει ο πετεινός. Έχει μουσαφιρέους τ’ αφεντικό μου και θα με σφάξει.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Δεν έρχεσαι μαζί μας, που πάμε να γίνουμε μουζικάντες;</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Πηδάει κι ο πετεινός πάνω στο γάιδαρο.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Πήγαν-πήγαν, έφτασαν σ’ ένα δάσος κι εβραδιάστηκαν εκεί. Λένε στη γάτα: «Ανέβα, γάτα, σ’ ένα ψηλό δέντρο και κοίταξε, αν φαίνεται πουθενά καμιά φωτιά». Η γάτα ανέβηκε απάνω σ’ ένα δέντρο και είδε φως μέσα στο δάσος.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Εκεί ήταν ένα καλύβι και μέσα στο καλύβι καθόταν μια συντροφιά από κλέφτες. Τη στιγμή που οι κλέφτες κατεβάζανε το καζάνι με το φαΐ απ’ τη φωτιά, βάζει ο γάιδαρος το κεφάλι του από το παράθυρο κι αρχίζει να γκαρίζει: Γκα-γκα-γκάου, ο σκύλος: γάου, γάου· η γάτα: νιάου-νιάου, ο πετεινός: κι-κι-ρί-κου…</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Οι κλέφτες τα ’χασαν· θάρρεσαν πως είναι ξωτικές και πήραν το δρόμο.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Μπαίνει μέσα ο γάιδαρος με την παρέα του, και την κάνανε νά!</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Σαν έφαγαν, ο γάιδαρος βγήκεν όξω και κυλιόταν, ο σκύλος κάθησε στην πόρτα, η γάτα στο τζάκι κι ο πετεινός ανέβηκε σ’ ένα κλαρί μπροστά στο καλύβι.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Σαν νύχτωσε κι οι μουζικάντες μας κοιμούνταν, λέει ο καπετάνιος στους κλέφτες:</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Ποιος είναι παλικάρι να πάει να δει τι γίνεται στο καλύβι;</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Εγώ, λέει ένας.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Άντε να πας.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Πάει αυτός, μπαίνει μέσα. Το σκυλί στην πόρτα δεν τον πείραξε. Βλέπει αυτός τα μάτια της γάτας και λέει: «ακόμα βαστάει η φωτιά». Πάει κοντά να πιάσει φωτιά ν’ ανάψει τη λάμπα, τον αρπάζει η γάτα απ’ τα μούτρα. Πάει να βγει όξω, τον αρπάζει απ’ τα ποδάρια ο σκύλος. Βγαίνει όξω, τον αρχίζει ο γάιδαρος στα κλωτσίδια. Ο πετεινός φωνάζει απ’ το κλαρί: «κι-κι-ρί-κου, πιάστε τον, πιάστε τον».</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> Φεύγει αυτός τρομαγμένος. Σα γύρισε, τον ερώτησαν τι έκανε.</span><br style="text-align: justify;" /><span style="background-color: white; text-align: justify;"> – Ας τα, λέει. Πάω να ιδώ στο τζάκι, μ’ αρπάζει μια στρίγγλα απ’ τα μάτια. Πάω να βγω όξω, μ’ αρπάζει άλλη απ’ τα ποδάρια. Βγαίνω όξω και μου δίνει μια μεγάλη στρίγγλα μ’ ένα ξύλο μια και μ’ έριξε κάτω, κι άλλη μια φώναξε: «πιάστε τον - πιάστε τον».</span><br style="text-align: justify;" /><span style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"> Οι κλέφτες, πού να ξαναπατήσουν πια στο καλύβι! Ο γάιδαρος, ο σκύλος, η γάτα κι ο πετεινός... τ</span></span><span style="background-color: white;"><span style="text-align: justify;">ρώγανε και πίνανε </span><span style="text-align: justify;">και μας δε μας εδίνανε.</span></span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: white; text-align: justify;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="text-align: justify;">Πηγή: </span><span style="color: black;">http://www.snhell.gr, </span><span style="text-align: justify;">από το βιβλίο: Γ.Α. Μέγας, </span><i style="text-align: justify;">Ελληνικά Παραμύθια, </i><span style="text-align: justify;">Β΄, Bιβλιοπωλείον της «Eστίας» I.Δ. Kολλάρου & Σιας A.E., 2001</span></span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-18878841249134459492019-10-08T15:25:00.002+03:002019-10-08T19:26:11.319+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η σοφία του Κόσμου</span></b><br />
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(Γκάνα)</span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: georgia, "times new roman", serif;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: georgia, "times new roman", serif;">Εδώ και αρκετά χρόνια ο Κβάκου Ανάνσε, ο μάγος μιας αφρικάνικης φυλής,</span><br />
<div dir="ltr" trbidi="on">
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">πήρε την απόφαση να μαζέψει εκείνος όλη τη σοφία</span></span></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">του Κόσμου και να την κρατήσει μόνο για τον ίδιο και τους απογόνους του. </span></span></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Φεύγοντας από το σπίτι του πήρε μαζί μια<br />πήλινη στάμνα που 'χε σκοπό να τη γεμίσει με σοφία.<br />Για χρόνια γύριζε τη χώρα ολόκληρη κι έθετε σε ζώα και σε<br />ανθρώπους τα δυσκολότερα ερωτήματα. Μόλις άκουγε μια έξυπνη<br />απάντηση, σήκωνε γρήγορα το καπάκι της πήλινης στάμνας και την<br />ψιθύριζε μέσα, μπροστά στους κατάπληκτους συνομιλητές του.<br />Έφτασε κάποτε η μέρα που ο Κβάκου Ανένσε πίστεψε ότι είχε μαζέψει<br />όλη τη σοφία του Κόσμου στη στάμνα του και γι' αυτό πήρε το δρόμο<br />της επιστροφής.</span></span><br />
<a name='more'></a><span style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />«Ο Κβάκου Ανάνσε είναι τώρα σοφότερος κι από τους θεούς»,<br />τραγούδαγε στο μακρύ ταξίδι της επιστροφής, ώσπου κάποια μέρα<br />αντίκρισε μακριά τις στρογγυλές καλύβες του χωριού του. Τον<br />σταμάτησε η σκέψη ότι στο χωριό θα μπορούσανε να του κλέψουνε το<br />πολύτιμο φορτίο του και γι’ αυτό αποφάσισε να κρύψει τη στάμνα<br />κάπου στο Δάσος. Και μετά τις πρώτες χαρές του ξανανταμώματος<br />στο χωριό, θα οδηγούσε την οικογένειά του εδώ για να τους μυήσει στη<br />σοφία του Κόσμου.<br />«Πού να κρύψω τη στάμνα», μονολόγησε ενώ έψαχνε γύρω να βρει το<br />ιδανικό μέρος για κρυψώνα. Το σκέφτηκε από δω, το σκέφτηκε από κει<br />και τελικά αποφάσισε ν' ανέβει στην κορυφή του δέντρου Καζαούρα<br />και να κρεμάσει από το τελευταίο κλαδί όλη τη σοφία του Κόσμου.<br />Με χορτάρια έφτιαξε σχοινιά, έδεσε τη στάμνα και την κρέμασε<br />μπροστά στην κοιλιά του και μετά προσπάθησε ν' αναρριχηθεί στο χοντρό</span></span></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> κορμό του δέντρου. Όμως η στάμνα που κρεμόταν στην κοιλιά του τον<br />εμπόδιζε ν' αγκαλιάσει το δέντρο.<br />Έτσι λοιπόν ο Κβάκου Ανάνσε πάλευε τρεις ολόκληρες μέρες εκεί<br />πέρα προσπαθώντας ν’ αναρριχηθεί στην πανύψηλη κορυφή του<br />γέρικου δέντρου Καζαούρα για να κρεμάσει απ' το τελευταίο κλαρί<br />όλη τη σοφία του Κόσμου. Κάθε φορά όμως γλίστραγε κι έσκαγε κάτω<br />και η πλάτη του είχε γεμίσει γδαρσίματα και πληγές.<br />Παρόλους όμως τους πόνους και την πείνα του, γιατί είχε μέρες να<br />βάλει κάτι στο στόμα του, συνέχιζε με μανία τις προσπάθειές του<br />ξεχνώντας τελείως ότι γύρω στο Δάσος υπήρχαν άπειρες κρυψώνες<br />για να παραχώσει την πήλινη στάμνα του.<br />Κι ενώ για χιλιοστή φορά έσκαγε κάτω με τον πισινό και αβοήθητος<br />κούναγε τα ποδάρια του στον αέρα, πέρασε από κει ο Λαγός και<br />στάθηκε κι έκανε χάζι τις απελπισμένες προσπάθειες του Κβάκου<br />Ανάνσε. Κάποια στιγμή κατάφερε να σταθεί πάλι στα πόδια του και<br />προσπάθησε για μια ακόμη φορά να πετύχει το στόχο του.<br />Ο Λαγός ήταν καλόκαρδος και αποφάσισε να βοηθήσει τον ταλαίπωρο<br />φίλο του.<br />«Kαλή σου εσπέρα Κβάκου Ανάνσε», τον χαιρέτησε. Μόλις ο Κβάκου<br />άκουσε απρόσμενα τη φωνή του Λαγού, ταράχτηκε τόσο που έπεσε γι'<br />άλλη μια φορά με τον πισινό στο χώμα και σφίγγοντας πάνω του την<br />πήλινη στάμνα απόμεινε να κοιτάζει τον νυχτωμένο ουρανό. Ο Λαγός<br />πήδησε σβέλτα κοντά του και βoήθησε το φουκαρά Κβάκου να βγει<br />απ' την άσκημη θέση του.<br />«Μα τι έχεις μέσα στη στάμνα;» τον ρώτησε.<br />«Δεν μπορώ να σου πω», αποκρίθηκε ο Κβάκου Ανάνσε.<br />«Γιατί, αν σου πω, θα πεθάνουμε κι oι δυο μας επιτόπου».<br />«Να μου λείπει, δεν θέλω να το μάθω τέτοιο μυστικό. Σε<br />παρακολουθώ εδώ και ώρα τώρα πώς ταλαιπωρείσαι χωρίς λόγο,<br />θέλεις ν' ανεβάσεις στο δέντρο τη στάμνα ενώ την έχεις δεμένη στην<br />κοιλιά σου. Δεν θα ήταν πιο απλό να τη δέσεις στην πλάτη σου;»<br />«Τι είπες;», ξεφώνισε ό Κβάκου Ανένσε. «Κι εγώ πίστευα ότι είχα<br />μαζέψει όλη τη σοφία του Κόσμου στην πήλινη στάμνα μου και τώρα<br />μόλις διαπιστώνω ότι υπάρχουνε εξυπνότεροι από μένα».<br />Και με τα λόγια αυτά έλυσε το βαρύ φορτίο από την κοιλιά του και το<br />πέταξε με τέτοια δύναμη πάνω στο γέρικο κορμό Καζαούρα που η<br />πήλινη στάμνα διαλύθηκε σε χίλια κομμάτια.<br />«Ας μου λείπει η σοφία του Κόσμου και το καλό της»,<br />είπε αγανακτησμένος ο Κβάκου Ανάνσε και πήρε το δρόμο για το σπίτι του<br />ποδοπατώντας άγαρμπα το ψηλό χορτάρι.</span></span></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Από τότε η σοφία ξανασκορπίστηκε στη γη και τυχερός όποιος τη βρίσκει και την έχει.</span></span></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: white;">Πηγή: </span>http://paramithi-paramithi.blogspot.com</span></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Από το βιβλίο "Παραμύθια της Αφρικής". Επιλογή - μετάφραση, Τέος Ρόμβος</span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-51371811701499342812019-09-12T17:51:00.001+03:002019-09-12T17:51:26.203+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Το τσικαλάκι</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γέρος και μία γριά. Δεν
είχανε παιδί. Επαρακάλουν τον Θεό να τους δώσει ένα παιδάκι κι ας είναι και
τσικαλάκι.<br />
Με τα πολλά τους άκουσε ο Θεός και τους έδωσε ένα παιδί τσικαλάκι. Χαρά οι δυο
οι γέροι!<br />
Μια μέρα στη γειτονιά γινόταν ένας γάμος κι εκουβεντιάζανε οι γέροι ποίος τους
να πάει.</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br />
- Να πάου εγώ..., λέει το τσικαλάκί.<br />
- Όχι, εσύ είσαι μικρό!...<br />
- Όχι θα πάου!...<br />
Εδιάβη. Ήτανε πολύς κόσμος... Χαρά, γλέντι, χορός! Το τσικαλάκί είχε μαγευτεί.<br />
Κάποια στιγμή που γινόταν η στεφάνωση κι αρχίζανε να πέφτουν τα κεράσματα,
είπανε οι καλεσμένοι:<br />
- Φέρτε κάτι να βάλομε τα προικιά της νύφης...<br />
- Να τα βάλομε μες σε τούτο το τσικαλάκί!... είπε κάποιος.<br />
Επιάσανε όλοι και βάλανε κεράσματα, μεταξωτά φορέματα, μαντίλια, κεντήματα...<br />
Σε μια στιγμή που δεν το βλέπανε, τρέχει το τσικαλάκί στο σπίτι του και φωνάζει
τη μάνα του:<br />
- Μάνα, σου φέρνω προικιά!...<br />
- Καλώς το το παιδάκι μου, καλώς το τσικαλάκί μου!...<br />
Έβγαλε τα προικιά. Το τσικαλάκι φεύγει και ξαναπάει στο γάμο.<br />
Μόλις εξαναμπήκε, άκουσε που ερώτα κάποιος:<br />
- Φέρτε κάτι να βάλομε της νύφης τα φλωρία...<br />
- Να! ένα τσικαλάκι, βάλτε τα επά!...<br />
Πιάνουνε το τσικαλάκι, που είχε στηθεί εξεπίτηδες δίπλα, κι άλλος έβαζε μέσα
φλωρία, άλλος χρυσά τάλιρα και κωνσταντινάτα κι άλλος χρυσαφικό ή μάλαμα. Μέχρι
που εκοντογιόμισε.<br />
Αφού εβάλανε όλοι, την ώρα που δεν το βλέπανε, τρέχει όξω το τσικαλάκι. Πάει
στη μάνα του. Φωνάζει:<br />
- Μάνα, μάνα, άνοιξε γιατί σου φέρνω φλωρία!...<br />
- Καλώς το παιδάκι μου, καλώς το τσικαλάκι μου!...<br />
Άδειασε τα φλωρία και τα χρυσαφικά σ' ένα πανέρι η μάνα του. Το τσικαλάκι
φεύγει και ξαναπάει στο γάμο. Εκεί εγλεντούσαν και τρώγανε.<br />
Η νύφη, που 'χε φάει πολύ, της ήρθε να τα κάμει και το 'πε κρυφά στην κοζούνα
της [εξαδέλφη]. Εκείνη, που ήτανε και χαζή, φώναξε δυνατά:<br />
- Φέρτε κάτι στη νύφη γιατί της ήρθε να τα κάμει!...<br />
Είδε ο κόζουνος το τσικαλάκι και της τό 'δωσε κρυφά για να μην ξαναφωνάξει και
να το δώσει στη νύφη ογλήγορα να μην τ' ακούνε όλοι...<br />
Τα 'κάμε η νύφη μες στο τσικαλάκι.<br />
Τρέχει εκείνο πάλι όξου και πάει στη μάνα του.<br />
- Μάνα, μάνα, άνοιξε, σου φέρνω κι άλλα!...<br />
Ανοίγει η μάνα του και είδε τι της έφερε.<br />
Εθύμωσε πολύ και τ' αρπάζει απ' τ' αυτί, του δώνει μία και το κολλά στον τοίχο
μαζί μ' εκείνα που 'χε μέσα!...<br />
- Να! για να μάθεις παλιοκλέφτικο!...<br />
- Άχο! είπε το τσικαλάκι... Καλά μ' έκαμες!.,. Όταν έφερνα άλλα πράματα μ'
έλεες καλό, τώρα με λέεις κλέφτικο;<br />
Πάνε οι γονιοί της νύφης κι επήραν όλα όσα είχε πάρει το Τσικαλάκι και την
εβάρησαν τη γριά. Εβάρησαν και το Τσικαλάκι ξύλο πολύ, τόσο που άλλαξε κι από
Τσικαλάκι έγινε παιδί...<br />
Εγόγγα η γριά, εγόγγα το Τσικαλάκι... αλλά εχαίρονταν που 'γίνε παιδί...<br />
Κι επερνούσαν καλά όλοι τους...</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πηγή: http://www.musicale.gr</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Από τη
συλλογή παραμυθιών «Ελληνικά παραμύθια με ανεξιχνίαστες γριές»</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Εκδόσεις Απόπειρα.
Επιλογή, μετάφραση, επίμετρο: Αγνή Στρουμπούλη</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-46989192546384021972019-06-25T20:08:00.002+03:002019-06-25T20:08:53.252+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Το κοράκι που μπήκε στο πόδι του ένα αγκάθι</b></span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">(Τουρκία)</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.05pt;">Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοράκι. Πότε περπατούσε στους κάμπους, πότε κούρνιαζε στα </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.1pt;">δέντρα, πότε πετούσε στον ουρανό. Μια μέρα, μπήκε </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.15pt;">ένα αγκάθι στο πόδι του κορακιού. Το 'βγαλε από το </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.25pt;">πόδι του και το έδωσε σε μια γριά, λέγοντας:</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black;">- <span style="letter-spacing: 0.3pt;">Να σε χαρώ, γιαγιακούλα μου, σε παρακαλώ </span><span style="letter-spacing: 0.45pt;">φύλαξε αυτό το αγκάθι. Θα 'ρθω αργότερα να το </span><span style="letter-spacing: -0.2pt;">πάρω. </span>Η γριά έβαλε το αγκάθι πάνω στο τζάκι. Περίμενε <span style="letter-spacing: 0.05pt;">μια μέρα, περίμενε δυο μέρες, καμιά είδηση απ' το </span><span style="letter-spacing: 0.15pt;">κοράκι. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση.</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: -0.1pt;">Ένα βράδυ, η γριά πήγε ν' ανάψει το λυχνάρι. Είδε </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.1pt;">πως το φιτίλι ήταν κοντό. Σκέφτηκε η γυναίκα να </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.15pt;">τραβήξει το φιτίλι με το αγκάθι για να το μακρύνει. </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.35pt;">Με το τράβηγμα, όμως, κάηκε το αγκάθι από τη </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.1pt;">φλόγα του λυχναριού. Την ώρα που καιγόταν το α</span><span lang="EL" style="color: black;">γκάθι και γινόταν στάχτη, να σου, έκανε «πιρρ», και <span style="letter-spacing: 0.05pt;">παρουσιάστηκε το κοράκι.</span></span></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black;">- <span style="letter-spacing: -0.1pt;">Γιαγιακούλα μου, είπε, ήρθα να πάρω το αγκάθι.</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.5pt;">- Αχ παιδάκι μου, είπε η γριά, την ώρα που </span><span lang="EL" style="color: black;">προσπαθούσα να μακρύνω το φιτίλι του λυχναριού, το <span style="letter-spacing: 0.25pt;">αγκάθι σου κάηκε, έγινε στάχτη.</span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.3pt;">- Καλά, γιαγιακούλα μου, δε θυμάσαι που σου είχα πει ότι θα 'ρθω να πάρω το αγκάθι μου; </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.15pt;">Η γριά δεν έδωσε σημασία στα λόγια του κορα</span><span lang="EL" style="color: black;">κιού. Το κοράκι δεν έφευγε. Πήγε και στάθηκε στο <span style="letter-spacing: -0.05pt;">παράθυρο και άρχισε να κλαψουρίζει:</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black;">- <span style="letter-spacing: 0.3pt;">Ή το λυχνάρι ή το αγκάθι! Ή το λυχνάρι ή το </span><span style="letter-spacing: -0.2pt;">αγκάθι!</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.05pt;">Ώρες ολόκληρες κλαψούριζε το κοράκι, λέγοντας </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.1pt;">τα παραπάνω λόγια.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.35pt;">Βλέποντας η γριά ότι δεν μπορεί να τα βγάλει </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.1pt;">πέρα με το κοράκι, του 'δωσε το λυχνάρι. Έτσι, βρή</span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.45pt;">κε την ησυχία της.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.05pt;">«Πιρρ» έκανε το κοράκι και πέταξε. Πήγε σε μια </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.2pt;">άλλη γριά και της έδωσε να φυλάξει το λυχνάρι.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black;">Καθώς πήγαινε το βράδυ η γριά ν' αρμέξει τη γε<span style="letter-spacing: 0.45pt;">λάδα της, είπε απ' το νου της:</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black;">- <span style="letter-spacing: -0.05pt;">Να πάρω το λυχνάρι του κορακιού μαζί μου. Θα </span><span style="letter-spacing: 0.3pt;">φέξει ο στάβλος και θα κάνω καλύτερα τη δουλειά </span><span style="letter-spacing: -0.45pt;">μου. </span><span style="letter-spacing: 0.05pt;">Έβαλε το λυχνάρι πίσω από τη γελάδα και άρχισε </span><span style="letter-spacing: 0.1pt;">να την αρμέγει. Στο μεταξύ η γελάδα δίνει μια κλο</span><span style="letter-spacing: -0.05pt;">τσιά και το λυχνάρι γίνεται θρύψαλα. Την ίδια στιγμή, </span><span style="letter-spacing: 0.25pt;">να σου, με ένα «πιρρ», φάνηκε το κοράκι.</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.4pt;">- Αχ κοράκι μου, είπε η γριά, η γελάδα με μια </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.1pt;">κλοτσιά έσπασε το λυχνάρι.</span><span lang="EL" style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: black;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Αφού είναι έτσι, να μου δώσεις στη θέση του τη <span style="letter-spacing: 0.15pt;">γελάδα, είπε το κοράκι.</span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.15pt;">Η γριά δεν έδωσε σημασία στο κοράκι. </span><span lang="EL" style="color: black;">Τότε το κοράκι κάθισε στο παράθυρο και άρχισε να <span style="letter-spacing: -0.3pt;">κλαψουρίζει:</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black;">- <span style="letter-spacing: 0.55pt;">Ή το λυχνάρι ή τη γελάδα! Ή το λυχνάρι ή </span><span style="letter-spacing: 0.15pt;">τη γελάδα!</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: -0.05pt;">Ώρες ολόκληρες κλαψούριζε το κοράκι. Της είχε </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.1pt;">πρήξει πια το συκώτι της γριάς. Δε βάσταξε η καη</span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.2pt;">μένη, και για να γλιτώσει από το κοράκι, του 'δωσε τη γελάδα.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.1pt;">Το κοράκι πήρε τη γελάδα και την έδωσε σε μια άλλη γριά.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black;">- <span style="letter-spacing: 0.25pt;">Να σε χαρώ, γιαγιακούλα μου, της είπε. Κάνε μου τη χάρη και φύλαξε αυτή τη γελάδα. Θα περά</span><span style="letter-spacing: 0.3pt;">σω σε λίγο να την πάρω.</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: -0.05pt;">Πήρε η γριά τη γελάδα και την έβαλε στο στάβλο. </span><span lang="EL" style="color: black;">Περίμενε μια μέρα, περίμενε δυο μέρες, πού να φανεί <span style="letter-spacing: -0.1pt;">το κοράκι! Πέρασαν τρεις μέρες, καμιά είδηση από το </span><span style="letter-spacing: 0.1pt;">κοράκι. Εκείνες τις μέρες πάντρευε η γριά το γιο της.</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black;">- <span style="letter-spacing: 0.2pt;">Να σφάξω τη γελάδα, είπε, για το τραπέζι του </span><span style="letter-spacing: -0.25pt;">γάμου. </span><span style="letter-spacing: -0.05pt;">Έσφαξε η γριά τη γελάδα. Μαγείρεψε με το κρέας </span>νόστιμα φαγητά. Την ώρα που τρώγανε οι καλεσμένοι <span style="letter-spacing: 0.1pt;">την τελευταία μπουκιά του πιλαφιού με το κρέας της </span><span style="letter-spacing: 0.25pt;">γελάδας, να σου, μ' ένα «πιρρ», φάνηκε το κοράκι</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: black;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Γιαγιακούλα μου, ήρθα να πάρω τη γελάδα μου, <span style="letter-spacing: -0.3pt;">είπε.</span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.45pt;">- Ποια γελάδα σου, καλέ; Τη φάγαμε κιόλας. </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.15pt;">Τρεις μέρες σε περίμενα και δε φάνηκες. </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.3pt;">Της λέει τότε το κοράκι:</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black;">- <span style="letter-spacing: 0.35pt;">Αφού δε μου δίνεις τη γελάδα, δώσ' μου στη θέση της τη νύφη. </span><span style="letter-spacing: 0.1pt;">Η γριά τα 'χασε με την παράλογη απαίτηση του </span><span style="letter-spacing: -0.1pt;">κορακιού, και φυσικά αδιαφόρησε. </span><span style="letter-spacing: -0.15pt;">Το κοράκι κάθισε στο παράθυρο και άρχισε να </span><span style="letter-spacing: -0.3pt;">κλαψουρίζει:</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black;">- <span style="letter-spacing: 0.6pt;">Ή τη γελάδα ή τη νύφη! Ή τη γελάδα ή τη </span><span style="letter-spacing: -0.4pt;">νύφη!</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.05pt;">Το κοράκι έκλαιγε ώρες ολόκληρες και δεν είχε </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: -0.05pt;">σκοπό να φύγει, αν δεν έπαιρνε τη νύφη. Αναγκαστή</span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.25pt;">κανε στο τέλος να δώσουν τη νύφη στο κοράκι. </span><span lang="EL" style="color: black;">Την ώρα που πήγαινε το κοράκι με τη στολισμένη <span style="letter-spacing: -0.05pt;">νύφη, αντάμωσε στο βουνό ένα βοσκό που έπαιζε τη </span><span style="letter-spacing: -0.1pt;">φλογέρα του. Ο σκοπός της φλογέρας άρεσε πολύ στο </span><span style="letter-spacing: -0.05pt;">κοράκι. Λέει του Μόσχου:</span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: -0.05pt;">- Αν μου δώσεις τη φλογέρα, σου, θα σου δώσω κι </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.35pt;">εγώ τη νύφη.</span><span lang="EL" style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.2pt;">- Πολύ καλά, είπε ο βοσκός. </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.25pt;">Έδωσε τη φλογέρα ο βοσκός και πήρε τη νύφη. </span><span lang="EL" style="color: black;">Κι αμέσως το κοράκι άρχισε να παίζει τη φλογέρα:</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: -0.15pt;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Έδωσα το αγκάθι και πήρα το λυχνάρι,<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: -0.15pt;">Έ</span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: -0.05pt;">δωσα το λυχνάρι και πήρα τη γελάδα,</span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: -0.15pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: -0.15pt;">Έ</span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.05pt;">δωσα τη γελάδα και πήρα τη νύφη<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: -0.15pt;">Έ</span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.05pt;">δωσα τη νύφη και πήρα τη φλογέρα<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: -0.1pt;">Τραλαλά, τραλαλά, τραλαλά λαλά...</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.05pt;">Παίζοντας τη φλογέρα του και χορεύοντας, γύρισε </span><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.15pt;">όλο τον κόσμο το πονηρό κοράκι.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #737373; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.15pt;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; line-height: 16.5px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="color: black; letter-spacing: 0.15pt;">Πηγή</span><span lang="EL" style="letter-spacing: 0.15pt;">: </span>http://www.onlineyunanca.com</span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-59394759809300539992019-02-15T18:34:00.001+02:002019-02-15T18:34:18.493+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η Καλομοίρα</span></b><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">(Κύπρος)</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα φτωχό αντρόγυνο. Δουλεύοντας από εκεί, δουλεύοντας από εδώ, τα βόλευαν με το ψωμί, με τις ελιές και με τις προσευχές. Εκάμαν κι ένα κορίτσι που το ονόμασαν Καλομοίρα ίσως κι αλλάξει και η μοίρα τους. Μα όσο Καλομοίρα την εφώναζαν, κακομοίρα εγινόταν. Χαΐρι δεν έβλεπε και προκοπή δεν θωρούσε. Χρυσό έπιανε στα χέρια της, χώμα γινόταν.Τεμπέλα ήταν κι ακουμαντάρισσα. Ολοένα με τα λουλούδια μιλούσε και με τα πουλιά ετραγουδούσε. Άλλο τίποτα, μήτε δουλειά, μήτε μιλιά. </span><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Μια μέρα ένα πουλάκι την επερίπαιζε με αυτό το τραγούδι:</span></div>
<a name='more'></a><br />
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Καλομοίρα, Καλομοίρα</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">τα καλά σου, σου τα πήραν,</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Καλομοίρα, Καλομοίρα</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">δούλεψε να βρεις τη μοίρα.</span></div>
<div class="googlepublisherpluginad" style="background-color: white; border: 0px; clear: none; color: #373737; height: auto; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 689px;">
<ins class="adsbygoogle" data-ad-channel="WordPressSinglePost+pso-lv-12" data-ad-client="ca-pub-3547773211547360" data-ad-format="auto" data-ad-slot="2730063530" data-adsbygoogle-status="done" style="background: transparent; border: 0px; display: block; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 0px; margin: 10px auto; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;"><ins id="aswift_2_expand" style="background: transparent; border: none; display: inline-table; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 689px;"><ins id="aswift_2_anchor" style="background: transparent; border: none; display: block; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 0px; margin: 0px; opacity: 0; outline: 0px; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 689px;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="280" hspace="0" id="aswift_2" marginheight="0" marginwidth="0" name="aswift_2" scrolling="no" style="border-style: initial; border-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 280px; left: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; overflow: visible; padding: 0px; position: absolute; top: 0px; vertical-align: baseline; width: 689px;" vspace="0" width="689"></iframe></span></ins></ins></ins></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η κοπέλα άκουσε παραξενεμένη το τραγούδι και της άρεσε, μα δεν καταλάβαινε τι ήθελε να πει το πουλάκι. Μια μέρα η νονά της, της εχάρισε μια γαριφαλιά, μιας κι αγαπούσε τόσο τα λουλούδια. Την εφύτεψε σε μια όμορφη γλάστρα και την είχε μεγάλη αγάπη αυτή τη γαριφαλιά. Την επότιζε και της μιλούσε, την εντάντευε και της ετραγουδούσε, και κάθε μέρα την ερωτούσε:</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Γαριφαλιά μου πράσινη, πότε θα κοκκινίσεις;</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Από τα πολλά γλυκόλογα κι από τις πολλές αγάπες, μια μέρα έσκασε ένα μπουμπουκάκι κόκκινο-κόκκινο σαν τη φωτιά. Την άλλη μέρα τινάχτηκε άλλο και την παράλλη άλλο κι άλλο. Κι έγινε η γαριφαλιά μας ολόπλουμη, λουλουδιασμένη, χαρά σου να τη θωρείς! </span><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Η καλομοίρα όλο χαρές και όλο τραγούδια καθόταν στο παραθύρι της κι εκαμάρωνε τη γαριφαλιά. Ένα πρωινό στο παραθύρι της κάθησε κι εκείνο το πουλάκι και την επερίπαιζε πάλι:</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Καλομοίρα, Καλομοίρα</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">τα καλά σου, σου τα πήραν,</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Καλομοίρα, Καλομοίρα</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">δούλεψε να βρεις τη μοίρα.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Της άρεσε το τραγούδι και το πουλάκι της το έλεγε ξανά και ξανά. Από τα πολλά που το άκουσε σκέφτηκε:</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Δίκιο έχει το πουλί, να κάμω και καμιά δουλειά.Μα τι να κάμω, τι να κάμω…Της ήρθε μια ιδέα.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Να κόψω ένα γαρίφαλο, να κάμω φρουκαλίτσα.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">‘Εκοψε λοιπόν ένα μεγάλο γαρίφαλο κι έφτιαξε μια φρουκαλίτσα, μια όμορφη μικρή σκούπα.Την εκοίταζε με καμάρι και σκεφτόταν. Τι να φρουκαλώ… Τι να φρουκαλώ…</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Να φρουκαλώ τη θάλασσα να ρέσσουν τα καΐκια.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ενθουσιασμένη τότε με την ιδέα της, έτρεξε στο γιαλό και έπιασε δουλειά. Μ΄εκείνη την όμορφη φρουκαλίτσα, εφρουκάλιζε τη θάλασσα.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Φρουκάλιζε, φρουκάλιζε, με κέφι με σπουδή. Με αγάπη για τη φρουκαλίτσα και για τη θάλασσα, και για τα καΐκια. Κι ημέρευε η θάλασσα με εκείνη τη σκουπίτσα, με εκείνη την αγάπη της κοπέλας κι ερέσσαν τα καΐκια μια χαρά.Θάλασσα είναι όμως κι αναπαμό δεν έχει. Όσο την εφρουκάλιζε καλά, άμα σταματούσε, πολλή ταραχή, τρικυμία και τραμουντάνα.Κουράστηκε η Καλομοίρα κι απόκαμε με αυτή τη δουλειά. Έκατσε να ξεκουραστεί κάτω από ένα δέντρο με τη φρουκαλίτσα της αγκαλιά. Άκουσε πάλι το πουλάκι να κελαηδάει και να την περιπαίζει:</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Καλομοίρα, Καλομοίρα</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">τα καλά σου, σου τα πήραν,</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Καλομοίρα, Καλομοίρα</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">γύρεψε να βρεις τη μοίρα.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Έλαχε τότε να αράξει ένα καράβι στο γιαλό. Σηκώθηκε η Καλομοίρα κι ερωτά τον Καπετάνιο:</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Πού πάτε Καπετάνιε;</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Πάμε στους Αγίους Τόπους να προσκυνήσουμε το Σταυρό.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Με παίρνετε κι εμένα;</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Άμα ξέρεις καμιά δουλειά να κάνεις σε παίρνουμε.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Έχω μια φρουκαλίτσα κι άμα θέλετε θα σας φρουκαλώ το καΐκι σας.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Έλα τότε κι εσύ με τη φρουκαλίτσα σου.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Έτσι, έφυγε η Καλομοίρα με εκείνο το καΐκι. Έμπα μέρα-έβγα μέρα, μόνο ουρανός και θάλασσα φαινόταν, μέχρι που ήρθε μία μέρα που άραξε το καράβι σε ένα λιμάνι.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Πού ήρθαμε; Ρωτά η κοπέλα.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Στου βασιλιά την πόρτα της λέγουν. Κι άρχισαν ένας-ένας να κατεβαίνουν από το καράβι και να μπαίνουν από μία ωραία πύλη σε ένα κάστρο, ένα παλάτι.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η κοπέλα κάθισε κι εχάζευε το ανάκτορο. Δεν είχε δει ποτέ ως τώρα τέτοιο κάλλος, τέτοια πολυτέλεια.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Οι τοίχοι και τα κεραμίδια του, οι πόρτες και τα παράθυρα του, οι πύργοι και τα μπαλκόνια του, οι γλάστρες με τα λουλούδια τους… Ένα θαύμα! Ένας μύθος!</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Θαύμασε και να αποθαυμάσεις η κοπέλα, ενέβησαν μέσα οι προσκυνητές κι έκλεισε η μεγάλη εκείνη θύρα του κάστρου. Τι να κάμει και τι να γίνει τώρα. Από τη χαζομάρα και την παλαβομάρα της έμεινε έξω από το καράβι. Εκάθησε κι έκλαιγε, έκλαιγε απαρηγόρητη. Σε κάποια στιγμή άκουσε το γνωστό πουλάκι. Καθόταν στο περιβάζι ενός παράθυρου κι ετραγουδούσε:</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Καλομοίρα, Καλομοίρα</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">τα καλά σου, σου τα πήραν,</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Καλομοίρα, Καλομοίρα</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">σήκω για να βρεις τη μοίρα.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Σηκώθηκε τότε και τι να δει;</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ο βασιλιάς δεν ήτανε, μονάχα τρεις κοπέλες. Έκαθουνταν κι εκουβέντιαζαν αναμεταξύ τους μπροστά στα σπίτια του βασιλιά, ανάμεσα σε γλάστρες από λουλούδια.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Που πάεις κορούδα μου, την ερωτούσαν, έτσι μοναχή σου;</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Έμεινα μόνη μου κι έρημη μέσα στις στράτες.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Έλα, άμα θέλεις μαζί μας.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Έρχομαι.Και την πήραν στο σπίτι τους.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Εμείς της είπαν δουλεύουμε, θα δουλεύεις κι εσύ;</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Θα δουλεύω, έχω μία φρουκαλίτσα και θα φρουκαλώ τα σπίτια σας. Έτσι κι έγινε, μπήκε στην υπηρεσία των τριών αδελφών.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η μεγάλη αδελφή κεντούσε σε ένα πανί τον ουρανό και τα άστρα. ‘Οταν το είδε η Καλομοίρα αποθαυμάστηκε.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Θέλω κι εγώ να κεντήσω τον ουρανό.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Θέλεις, αλλά πρέπει να μαθητεύσεις κοντά μου για ένα χρόνο και μπορεί να μάθεις.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Θα μαθητεύσω.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Κι έγινε μαθήτρια. Βοηθούσε και παρακολουθούσε την κεντήστρα κι ότι της έλεγε άκουγε. Της έλεγε ιστορίες κι όλου του κόσμου τις θεωρίες.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Τες νύκτες την έπαιρνε από το χέρι κι περιδιάβαιναν τον ουρανό. Έβλεπαν από κει πάνω τον περασμένο κόσμο και τον μελλούμενο. Έβλεπαν τον αγγελικό κόσμο, τον ουρανό.Ολάκερος κόσμος ήταν εκεί και καλύτερος από τον κάτω. Της έλεγε η κεντήστρα πως τούτος ο κόσμος είναι ο αληθινός, ο κάτω είναι ψεύτης κι απατηλός.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ο χρόνος πέρασε κι η Καλομοίρα πήγε στη δεύτερη αδελφή. Αυτή κεντούσε το φεγγάρι. Ένα όμορφο φεγγάρι! Πανσέληνο, με τα μάτια του και τα φρύδια του. Να σου μιλήσει ήθελε. Εθαύμασε η Καλομοίρα και της λέγει:</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Θα ήθελα και εγώ να κεντήσω το φεγγάρι.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Ε, να μαθητεύσεις κοντά μου για ένα χρόνο και βλέπουμε. Μπορεί να μάθεις.Έτσι έγινε και σε αυτή μαθήτρια. Όλη την ημέρα κεντούσαν και για να περνά η ώρα ευχάριστα, της έλεγε η κεντήτρια μύθους και παραμύθια και παραβολές. Τη νύκτα, όταν έβγαινε το φεγγάρι, παρατούσαν το κέντημα κι έβγαιναν στον περίπατο. Πότε στο δάσος, και πότε στην ακροθαλασσιά. Στην ησυχία της νύκτας εθωρούσαν το φεγγάρι που καθρεφτιζόταν στις λίμνες κι ελουζόταν στες θάλασσες και που εκρυβόταν μέσα στα αγγαλιασμένα σύννεφα και μέσα στα σκοτεινά πηγάδια.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πέρασε έτσι και αυτός ο χρόνος και πήγε στην τρίτη αδελφή, την μικρότερη. Αυτή κεντούσε ένα μαξιλάρι με πολύχρωμες κλωστές και ποικίλα σχέδια και πλουμίδια.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Τι ωραίο μαξιλάρι! Θα με μάθεις κι εμένα να κεντάω μαξιλάρια;</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Θα σε μάθω, κάθισε κοντά μου κανένα χρόνο και μπορεί να μάθεις.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Εκάθησε λοιπόν η Καλομοίρα με τη μικρή αδελφή κι εκεντούσαν το μαξιλάρι. Καθώς κεντούσαν η κοπέλα έλεγε ποιήματα, ετραγουδούσε τραγούδια κι έψελνε προσευχές. Κάθε τόσο άφηναν το κέντημα κι έβγαιναν στον κήπο να σκαλίσουν τα λάχανα και τα μαρούλια, να μαζέψουν μπάμιες ή φασολάκι για να μαγειρέψουν, ή μάζευαν φρούτα για να έχουν στη φρουτιέρα για τους ξένους. Ακόμη πήγαιναν να φέρουν νερό της πηγής με τη στάμνα για να έχουν για τους περαστικούς. Να μη τα πολυλογούμε, τελείωσε και ο τρίτος χρόνος κι η Καλομοίρα μας έμαθε και των τριών αδελφών τις δουλειές και τα εργόχειρα, και τους τρόπους και τα μυστικά. Έμαθε ακόμη τες ιστορίες της πρώτης, τα παραμύθια της δεύτερης, και τα τραγούδια της τρίτης.Μια μέρα έλαχε να βρίσκεται στο σπίτι μόνη της και να κεντά το δικό της μαξιλάρι. Κτύπησε η πόρτα και σηκώθηκε να ανοίξει. Έξω στεκόταν ένας όμορφος νέος ντυμένος με ωραία ρούχα. Εφαινόταν πολύ κουρασμένος και ζαλισμένος από την οδοιπορία ίσως.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Έλα μέσα, του λέγει η κοπέλα, έλα μέσα να ξεκουραστείς.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Είμαι πολύ κουρασμένος. Αν έχεις λίγο τόπο να μείνω να ξαποστάσω.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Έχω, έχω, έλα μέσα.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Εχάρηκε πολύ με τον αναπάντεχο εκλεκτό ξένο, δεν ήξερε τι να του πρωτοπροσφέρει.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Θα ήθελες να ακούσεις μια αληθινή ιστορία; Του λέει.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Ευχαρίστως, είπε ο ξένος.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Κι άρχισε να του διηγείται ιστορίες κι απάνω στη διήγηση τον επήρε από το χέρι κι ανέβηκαν στες φτερούγες του ανέμου και βρέθηκαν στον ουρανό. Είδε και εθαύμασε ο ξένος. Η Καλομοίρα χαρούμενη τον ερωτά:</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Τώρα ξεκουράστηκες καλέ μου ξένε;</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Όχι της λέει ο ξένος, δεν ξεκουράστηκα.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Κάθησε τότε να σου πω ένα παραμύθι. Κι άρχισε να του διηγείται ένα παραμύθι.Τον πήρε από το χέρι και περπάτησαν το βράδυ στα δάση και στις ακροθαλασσιές, στο φως του φεγγαριού. Είδε και μαγεύτηκε ο εκλεκτός ξένος.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η κοπέλα χάρηκε και τον ερώτησε πάλι αν ξεκουράστηκε. Αυτός απάντησε πάλι:</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Όχι, αν και όλα αυτά είναι σπουδαία και ωραία, θαυμάσια και υπέροχα.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Έλα τότε καλέ μου ξένε, να σου στρώσω τραπέζι κάτι να φας.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Έφαγε ο ξένος κι ύστερα έγειρε σε ένα ντιβάνι να ξεκουραστεί. Του έβαλε μάλιστα για προσκέφαλο εκείνο το μαξιλάρι που κεντούσε η ίδια.Κι είχε σε αυτό κεντήσει σχέδια ξώπρωπα, με λογής-λογής λουλούδια και πουλιά, τον ουρανό με τα άστρα του, τον ήλιο και το φεγγάρι, τα όρη με τα δέντρα τους, τη θάλασσα με τα ψάρια της και με τα κύματα της. Του έδωσε λοιπόν αυτό το μαξιλάρι κι εξάπλωσε ο ωραίος νέος. Τον ερώτησε τότε χαρούμενη:</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Τώρα ξεκουράστηκες καλέ μου ξένε;</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μα δεν επήρε απάντηση, γιατί μόλις έγειρε ο βασιλιάς το κεφάλι του στο ωραίο μαξιλάρι, αποκοιμήθηκε γλυκά. Η Καλομοίρα εχάρηκε κι έλεγε αυτό το τραγούδι:</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Γαριφαλιά μου πράσινη πότε θα κοκκινίσεις,</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">να κόψω ένα γαρίφαλο να κάμω φρουκαλίτσα</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">να φρουκαλώ τη θάλασσα να ρέσσουν τα καΐκια.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ένα καΐκι πέρασε στου βασιλιά την πόρτα</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">κι βασιλιάς δεν ήτανε μονάχα τρεις κοπέλες.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η μια κεντούσε ουρανό κι άλλη το φεγγάρι</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">κι η τρίτη η μικρότερη κεντούσε μαξιλάρι,</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">να πέφτει πάνω ο βασιλιάς, να του περνά η ζάλη.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πηγή: http://tsipiriki.gr</span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-25492647640902983792019-02-15T18:13:00.002+02:002019-02-15T18:13:35.293+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Το φίδι με τα χρώματα</span></b><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">(Βενεζουέλα)</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Στα πολύ παλιά χρόνια, τα φτερά όλων των πουλιών του κόσμου ήταν σκέτα γκρίζα, χωρίς ούτε ένα χρωματιστό πούπουλο ανάμεσά τους. Δεν τα ενοχλούσε όμως που ήταν γκρι. Ώσπου μια μέρα, ένας κορμοράνος, συνάντησε ένα νεκρό φίδι που κείτονταν στο νερό, στην άκρη μιας λίμνης.</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"> Ήταν ένα φίδι σαν ουράνιο τόξο, με πολλά φωτεινά χρώματα σε λαμπερές αποχρώσεις. Ο κορμοράνος πήδηξε μέσα στο νερό και τράβηξε το φίδι στην ακτή με το ράμφος του. «Κοίτα τι βρήκα», είπε σ΄ έναν σπίνο, που είχε σταματήσει για να ξεδιψάσει στην όχθη της λίμνης. «Πρέπει να έπεσε από τον ουρανό». Ο σπίνος πλησίασε χοροπηδώντας για να ρίξει μια προσεκτική ματιά στο φίδι. «Τι υπέροχα χρώματα», αναστέναξε. «Αν είχα έστω κι ένα από αυτά τα χρώματα στα φτερά μου, θα έμοιαζα με βασιλιά». «Κοίτα!» είπε με έκπληξη ο κορμοράνος. «Λίγο κίτρινο από το φίδι ξέβαψε πάνω στο στήθος σου. Έχεις δίκιο, μοιάζεις με βασιλιά τώρα». <span style="text-align: left;">Ο σπίνος σταμάτησε λίγο για να θαυμάσει το είδωλό του στο νερό και μετά πέταξε ψηλά στον ουρανό, τιτιβίζοντας καθώς πετούσε, «Κοιτάξτε με! Κοιτάξτε με! Δεν είμαι πια γκρίζος!». </span><span style="text-align: left;">Σε χρόνο λιγότερο απ’ όσο χρειάζεται ένα πρωινό λουλούδι ν’ ανθίσει, οι όχθες της λίμνης γέμισαν από πουλιά κάθε σχήματος και μεγέθους. </span><span style="text-align: left;">«Δώσε μου λίγο χρώμα!» </span><span style="text-align: left;">«Εγώ θέλω να γίνω μπλε!» </span><span style="text-align: left;">«Εγώ θέλω να γίνω πράσινος!» </span><span style="text-align: left;">Η ίβιδα άρπαξε λίγο πορφυρό. Κάποια πουλιά πάλευαν μεταξύ τους για το χρυσαφί χρώμα. Ο παπαγάλος πρόλαβε και πήρε λίγο πράσινο και πορτοκαλί. Το νυχτοπούλι βολεύτηκε με λίγο καφετί, ενώ ο ερωδιός καλύφτηκε με ένα εκτυφλωτικό λευκό. Ο σπίνος εντόπισε τον κορμοράνο λίγο παραπέρα, σε μια άκρη, γκρίζο όπως πάντα. </span><span style="text-align: left;">«Εσύ δε θα πάρεις χρώματα;» ρώτησε ο σπίνος μπερδεμένος. «Στο κάτω-κάτω της γραφής, εσύ βρήκες το χρωματιστό φίδι». </span><span style="text-align: left;">«Θα πάρω μόλις τελειώσουν όλοι οι άλλοι. Δε μου αρέσουν αυτές οι φασαρίες». </span><span style="text-align: left;">Ο σοφός κορμοράνος περίμενε υπομονετικά, ώσπου έφυγαν όλοι οι άλλοι, τσιρίζοντας με ενθουσιασμό και επιδεικνύοντας το καινούργιο χρώμα τους. Ύστερα κοίταξε καλά το φίδι. Δεν είχαν μείνει πολλά χρώματα, στην πραγματικότητα λίγες μόνο κηλίδες από λευκό που δεν μπόρεσε να πάρει ο ερωδιός. </span><span style="text-align: left;">«Έχασες την ευκαιρία», είπε θλιμμένα ο σπίνος. «Ίσως θα έπρεπε να είχες διαλέξει το αγαπημένο σου χρώμα πριν πεις σε όλους τους άλλους για το φίδι». </span><span style="text-align: left;">«Μια χαρά θα βολευτώ και με το άσπρο», είπε ο κορμοράνος. «Έπειτα, δεν είναι τα χρώματα που κάνουν το πουλί, αλλά οι σκέψεις και οι πράξεις του». </span><span style="text-align: left;">Ο σπίνος είδε τον κορμοράνο να φτερουγίζει μακριά και θαύμασε τη σοφία του. Υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι θα προσπαθούσε ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα του κορμοράνου. Παρ’ όλα αυτά, ήταν ακόμη κατενθουσιασμένος με το ολοκαίνουριο κίτρινο στήθος του. </span>Από τότε, τα δάση της Βενεζουέλας είναι γεμάτα με πανέμορφα χρωματιστά πουλιά, όμως ο ευγενικός κορμοράνος είναι ακόμη γκρίζος, με λίγες μόνο κηλίδες λευκού στα φτερά του.</span><br />
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πηγή: http://tsipiriki.gr</span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-36406856412052778182019-02-15T17:49:00.003+02:002019-02-15T17:50:36.696+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Γιατί τα κουνέλια έχουν μικρές ουρές</span></b><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">(Ινδιάνικος μύθος)</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πριν από πολύ-πολύ καιρό, όταν ο κόσμος ήταν ακόμη νέος, το κουνέλι είχε μια ουρά πολύ μακριά και φουντωτή. Μάλιστα, η ουρά του ήταν μεγαλύτερη και πιο φουντωτή ακόμη και από την ουρά της αλεπούς. Το κουνέλι ήταν πολύ περήφανο για την ουρά του και συνεχώς καυχιόνταν σε όλα τα άλλα ζώα για το πόσο όμορφη ήταν. Ώσπου μια μέρα η αλεπού βαρέθηκε πια να ακούει το κουνέλι και αποφάσισε να βάλει τέλος στη ξιπασιά του.</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Είχε έρθει ο χειμώνας και τα νερά της μεγάλης λίμνης είχαν παγώσει. Η αλεπού πήγε στη λίμνη κουβαλώντας τέσσερα ψάρια. Όταν έφτασε, έκανε μια τρύπα στον πάγο. Έδεσε τα τέσσερα ψάρια στην ουρά της και κάθισε και περίμενε το κουνέλι να έρθει. Όταν το είδε να περνάει, έριξε γρήγορα την ουρά της στο κρύο νερό. Το κουνέλι πήδησε μέχρι την αλεπού και είπε: «Τι κάνεις;» «Ψαρεύω, κούνελε», απάντησε η αλεπού. «Μα με την ουρά σου;» «Ω ναί, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να πιάσει κανείς ψάρια» . Το κουνέλι σκέφτηκε λίγο και ξαναρώτησε «Πόση ώρα ψαρεύεις έτσι;» Η αλεπού του απάντησε ψέματα: «Ω, μόνο δεκαπέντε λεπτά.» «Και έπιασες κανένα ψάρι;» ρώτησε το κουνέλι. Η αλεπού τράβηξε την ουρά της και του έδειξε τα τέσσερα ψάρια που κρέμονταν. «Και τι σκοπεύεις να κάνεις με τα ψάρια που πιάνεις;» ρώτησε το κουνέλι. «Λοιπόν, σκεφτόμουν να ψαρέψω για μία εβδομάδα. Μετά θα μαζέψω τα ψάρια που θα 'χω πιάσει και θα κατέβω στο Ινδιάνικο χωριό. Εκεί θα τα ανταλλάξω με την πιο όμορφη χτένα για ουρές. Ξέρεις τι ωραίες χτένες φτιάχνουν οι ινδιάνοι. Έχω δει μια πανέμορφη και τη θέλω πραγματικά. Αλλά τώρα πέρασε η ώρα και άρχισα να κρυώνω. Λέω να έρθω για ψάρεμα αύριο το πρωί πάλι». Το κουνέλι σκέφτηκε, «Αν ψαρέψω όλη τη νύχτα σίγουρα θα πιάσω αρκετά ψάρια για να προλάβω την αλεπού και να αγοράσω τη πανέμορφη ινδιάνικη χτένα για την πανέμορφη ουρά μου» Και μόλις έφυγε η αλεπού, έριξε την ουρά του στα παγωμένα νερά της λίμνης. Το κρύο ήταν τρομερό, αλλά σκέφτηκε «Θέλω τη χτένα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.» Έτσι, κάθισε με την ουρά του στην τρύπα, ψαρεύοντας όλη τη νύχτα. Σαν βγήκε ο ήλιος, η αλεπού επέστρεψε. Γελώντας μέσα της είπε «Τι κάνεις εκεί κούνελε;» Τα δόντια του κουνελιού χτυπούσαν από το κρύο καθώς προσπαθούσε να της απαντήσει «ψψ-ψαρεύω αλεπού.» «Και έπιασες κανένα ψάρι;» τον ρώτησε η πονηρή αλεπού. Το κουνέλι έκανε να σηκωθεί, αλλά ανακάλυψε ότι δεν μπορούσε να κινηθεί. Είπε, «αα-αλεπουδίτσα μου, θα πρέπει να βοηθήσεις. Απ’ ότι φαίνεται έχω κκ-κολλήσει στον πάγο.» Έτσι η αλεπού, με ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό της, περπάτησε πίσω από κουνέλι και του έδωσε μια γερή σπρωξιά. Και πράγματι το κουνέλι ελευθερώθηκε. Αλλά η μακριά ουρά του ήταν ακόμα κολλημένη στο παγωμένο νερό. Και αυτός είναι ο λόγος που από εκείνη την ημέρα το κουνέλι έχει μια τόσο κοντή ουρά.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #373737; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πηγή: http://tsipiriki.gr</span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-20799837251532035452019-02-15T16:55:00.000+02:002019-02-15T16:55:48.247+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Σαβίτρι</span></b><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(Ινδία)</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div style="background-color: white; border: 0px; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; text-align: left; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #373737;">Στην Ινδία, τον πολύ παλιό καιρό, ζούσε ένας βασιλιάς με πολλές γυναίκες, αλλά χωρίς παιδιά. Δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια, πρωί και βράδυ, γονατισμένος μπροστά στις φλόγες που έκαιγαν άσβεστες στον ιερό βωμό, προσευχόταν να του χαρίσουν οι θεοί ένα παιδάκι. Μια νύχτα, από τις φλόγες αναδύθηκε μια λαμπερή θεά. </span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">«Είμαι η Σαβίτρι, κόρη του Ήλιου. </span></span></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">Οι προσευχές σου εισακούστηκαν. Πήγαινε στο καλό και περίμενε τον ερχομό της θυγατέρας σου». </span></span><span style="color: #373737; text-align: left;">Πέρασε ένας χρόνος, και η αγαπημένη σύζυγος του βασιλιά απέκτησε ένα κοριτσάκι. Την ονόμασαν Σαβίτρι για να τιμήσουν τη θεά. </span><span style="color: #373737; text-align: left;">Είχε πολλά χαρίσματα το παιδί. Ομορφιά, εξυπνάδα, και μάτια που έλαμπαν σαν τον ήλιο. Ηταν τόσο ξεχωριστή, που οι άνθρωποι τη νόμιζαν θεά. Κι έτσι, όταν έφτασε η ώρα να παντρευτεί, κανένας άντρας δεν ήρθε να τη ζητήσει σε γάμο. </span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Οι αδύναμοι άντρες αποστρέφουν το βλέμμα μπρος σε μια λάμψη όπως η δική σου», είπε ο πατέρας της. «Οι ανάξιοι σε φοβούνται. Πήγαινε μόνη σου να βρεις τον άντρα που σου αξίζει». </span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">Κι έτσι η Σαβίτρι, με συνοδεία συμβούλων και υπηρετών, ξεκίνησε πάνω στον άσπρο της ελέφαντα να ταξιδέψει στη χώρα. Ύστερα από μέρες πολλές έφτασε σε ένα ερημητήριο στις όχθες του ποταμού. Εκεί ζούσαν άνθρωποι πολλοί, που είχαν εγκαταλείψει τις πόλεις και τα χωριά τους, αναζητώντας την ηρεμία στην προσευχή και τη μελέτη. </span></span><span style="color: #373737; text-align: left;">Η Σαβίτρι μπήκε στην αίθουσα της λατρείας και γονάτισε μπροστά στον πιο ηλικιωμένο δάσκαλο· αλλά πριν προλάβει να σηκώσει το βλέμμα, ένας νεαρός άντρας με λαμπερά μάτια εμφανίστηκε στο κατώφλι, στηρίζοντας έναν άλλο άντρα, γέρο και τυφλό. «Ποιος είναι αυτός ο νέος;», ρώτησε η Σαβίτρι. «Είναι ο πρίγκιπας Σατιαβάν», είπε ο δάσκαλος, χαμογελώντας. «Οδηγεί τον πατέρα του, που κάποτε ήταν βασιλιάς, έχασε όμως τον θρόνο και μαζί το φως του. Το όνομα «Σατιαβάν» σημαίνει «γιος της αλήθειας», γιατί πραγματικά κανένας άντρας δεν έχει τις αρετές του». </span><span style="color: #373737; text-align: left;">Η Σαβίτρι κατάλαβε ότι δεν χρειαζόταν να ψάξει περισσότερο και πήρε τον δρόμο της επιστροφής. Μπαίνοντας στο παλάτι, βρήκε τον πατέρα της να συζητάει με τον προφήτη Ναράντα. </span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Κόρη μου», ρώτησε ο βασιλιάς, «βρήκες τον άντρα που θα παντρευτείς;» </span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Ναι, πατέρα μου. Το όνομά του είναι Σατιαβάν». </span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">Ο Ναράντα έβγαλε μια κραυγή. «Όχι τον Σατιαβάν! Πριγκίπισσά μου, κανένας δεν είναι πιο άξιος απ’ αυτόν, αλλά δεν πρέπει να τον παντρευτείς! Γνωρίζω το μέλλον. Ο Σατιαβάν θα πεθάνει, σ’ έναν χρόνο από σήμερα». </span></span><span style="color: #373737; text-align: left;">Ο βασιλιάς τινάχτηκε από το κάθισμά του. «Ακούς, κόρη μου;» είπε. «Διάλεξε άλλο σύζυγο, σε ικετεύω». </span><span style="color: #373737; text-align: left;">Ρίγος διέτρεξε τη Σαβίτρι, κι όμως είπε: «Διάλεξα τον Σατιαβάν, και δεν θέλω κανέναν άλλον. Οσο μικρή κι αν είναι η ζωή του, θα τη μοιραστώ μαζί του». </span><span style="color: #373737; text-align: left;">Κι έτσι ο βασιλιάς δέχτηκε, θέλοντας και μη, την απόφαση της κόρης του. Ο Σατιαβάν πλημμύρισε από χαρά στην ιδέα του γάμου με μια τόσο όμορφη και έξυπνη γυναίκα, όμως ο πατέρας του, ο τυφλός βασιλιάς, ρώτησε τη Σαβίτρι: «Μπορείς να αντέξεις τη σκληρή ζωή του ερημητηρίου; Θα περιβληθείς το απλό μας ένδυμα; Θα φορέσεις τον μανδύα μας από φλοιό των δέντρων; Θα τρως μονάχα φρούτα κι άγρια χόρτα;» </span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Θα αψηφήσω κάθε κακουχία», είπε η Σαβίτρι. «Το ερημητήριο, στα μάτια μου, φαντάζει παλάτι». </span><span style="color: #373737; text-align: left;">Την ίδια μέρα, η Σαβίτρι και ο Σατιαβάν έκαναν, πιασμένοι χέρι χέρι, τρεις κύκλους γύρω από την ιερή φωτιά και, μπροστά στους ιερείς και τους ερημίτες, έγιναν σύζυγοι. </span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">Έναν χρόνο έζησαν ευτυχισμένοι. Όμως η Σαβίτρι δεν μπορούσε να ξεχάσει ότι πλησίαζε ο θάνατος του Σατιαβάν. Όταν πια δεν είχαν απομείνει παρά μονάχα τρεις μέρες, η Σαβίτρι πήγε στην αίθουσα της λατρείας, γονάτισε μπροστά στην ιερή φωτιά και προσευχήθηκε τρεις μέρες και τρεις νύχτες, χωρίς να φάει ούτε να κοιμηθεί. </span></span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">Ανέτειλε ο ήλιος της τελευταίας μέρας, όταν η Σαβίτρι βγήκε από τον ναό. Είδε τον Σατιαβάν να κατευθύνεται προς το δάσος, μ’ ένα τσεκούρι στον ώμο. Έτρεξε στο πλευρό του. «Θα ‘ρθω μαζί σου», είπε. </span></span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Μείνε εδώ, αγαπημένη», είπε ο Σατιαβάν. «Πρέπει να φας και να αναπαυθείς». </span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Η καρδιά μου λέει να σε ακολουθήσω», απάντησε η Σαβίτρι. Κι έτσι, πιασμένοι από το χέρι περπάτησαν στους δασωμένους λόφους. Τα λουλούδια μοσχοβολούσαν και οι φωνές των παγονιών αντιλαλούσαν ανάμεσα στους θάμνους. Στο τέλος σταμάτησαν σ’ ένα ξέφωτο. Η Σαβίτρι έγειρε να ξεκουραστεί και ο Σατιαβάν βάλθηκε να κόβει ξύλα για τη φωτιά από ένα πεσμένο δέντρο. Δούλεψε έτσι μερικά λεπτά, όταν, ξαφνικά, ο κόσμος σκοτείνιασε. Το τσεκούρι τού έπεσε απ’ τα χέρια. </span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Πονάει το κεφάλι μου». </span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">Η Σαβίτρι έτρεξε προς το μέρος του. Τον ξάπλωσε στη σκιά ενός δέντρου, με το κεφάλι του στα γόνατά της. «Το σώμα μου καίγεται! Τι μου συμβαίνει;», ψέλλισε τρομαγμένος ο Σατιαβάν. Ύστερα έκλεισε τα μάτια. Η αναπνοή του λιγόστευε. </span></span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">Η Σαβίτρι ύψωσε το βλέμμα. Ανάμεσα στα δέντρα διέκρινε έναν άντρα με βασιλική όψη, που ερχόταν να τη συναντήσει. Έλαμπε, μ’ όλο που το δέρμα του ήταν πιο σκούρο κι από την πιο σκοτεινή νύχτα. Τα μάτια και ο μανδύας του είχαν το χρώμα του αίματος. </span></span><span style="color: #373737; text-align: left;">Τρέμοντας, η Σαβίτρι ρώτησε: «Ποιος είσαι;» </span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">Απάντησε μια βαθιά, ευγενική φωνή. «Πριγκίπισσα, με βλέπεις μόνο με τη δύναμη της προσευχής και της νηστείας σου. Είμαι ο Γιάμα, ο θεός του θανάτου. Ήρθε η ώρα να πάρω την ψυχή του Σατιαβάν». </span></span><span style="color: #373737; text-align: left;">Ο Γιάμα έβγαλε μια μικρή θηλιά, την πέρασε μέσα από το στήθος του Σατιαβάν, σαν μέσα από τον άνεμο, και τράβηξε έξω ένα ομοίωμα του Σατιαβάν, μικρό σαν δαχτυλάκι. </span><span style="color: #373737; text-align: left;">Η αναπνοή του Σατιαβάν σταμάτησε. </span><span style="color: #373737; text-align: left;">Ο Γιάμα έκρυψε το ομοίωμα μέσα στον μανδύα του. «Μεγάλη ευτυχία περιμένει τον σύζυγό σου στο βασίλειό μου», είπε. «Ο Σατιαβάν ήταν άντρας με μεγάλη αρετή». </span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">Ύστερα ο Γιάμα στράφηκε προς τον Νοτιά, παίρνοντας τον δρόμο για τον τόπο του. </span></span><span style="color: #373737; text-align: left;">Η Σαβίτρι σηκώθηκε και άρχισε να τον ακολουθεί. </span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">Ο Γιάμα βάδιζε με μεγάλες δρασκελιές, σαν να μην πάταγε στη γη και η Σαβίτρι αγωνιζόταν να μην τον χάσει από τα μάτια της. Ώρες πολλές περπάτησαν έτσι, με τη Σαβίτρι να τρέχει πίσω του γεμάτη αγωνία, όταν εκείνος επιτέλους σταμάτησε. </span></span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Σαβίτρι! Δεν μπορείς να περάσεις στη χώρα των νεκρών!» </span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">«Αφέντη Γιάμα, γνωρίζω πως δική σου υποχρέωση είναι να πάρεις τον άντρα μου. Όμως δική μου είναι να σταθώ πλάι του». </span></span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">«Πριγκίπισσα, αυτή η υποχρέωση τελειώνει. Όμως θαυμάζω την πίστη σου. Γι’ αυτό και θα εκπληρώσω μιαν ευχή σου – ζήτα μου ό,τι θες, εκτός από τη ζωή του άντρα σου». </span></span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Παρακαλώ δώσε στον πεθερό μου πίσω το φως του και το βασίλειό του». </span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Η όραση και ο θρόνος τού ανήκουν και πάλι». </span><span style="color: #373737; text-align: left;">Και ο Γιάμα συνέχισε να βαδίζει, με τη Σαβίτρι να τον ακολουθεί. Τα αγκάθια και το κοφτερό γρασίδι παραμέριζαν για να περάσει ο Γιάμα, κουρέλιαζαν όμως τα ρούχα της Σαβίτρι και κεντούσαν το δέρμα της. </span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Σαβίτρι! Προχώρησες πάρα πολύ!» </span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">«Αφέντη Γιάμα, ξέρω ότι ο άντρας μου θα βρει την ευτυχία στο βασίλειό σου. Όμως παίρνεις μακριά τη δική μου ευτυχία!» </span></span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">«Πριγκίπισσα, ακόμη και ο έρωτας πρέπει να σκύβει το κεφάλι μπρος στη μοίρα. Όμως θαυμάζω την αφοσίωσή του. Ζήτα μου άλλη μια χάρη – ό,τι θελήσεις, εκτός απ’ τη ζωή του άντρα σου». </span></span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Κάνε ο πατέρας μου να αποκτήσει πολλά παιδιά ακόμα». </span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Ο πατέρας σου θα αποκτήσει πολλά παιδιά ακόμα». </span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">Ο Γιάμα στράφηκε και πάλι προς τον Νότο, με τη Σαβίτρι να ακολουθεί ξοπίσω του. Έφτασε σε μια ψηλή κορφή και σταμάτησε. </span></span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Σαβίτρι! Σου απαγορεύω να προχωρήσεις!» </span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">«Αφέντη Γιάμα, όλοι σε σέβονται και σε τιμούν. Όμως ό,τι κι αν γίνει, εγώ θα μείνω με τον Σατιαβάν». </span></span><span style="text-align: left;"><span style="color: #373737;">«Πριγκίπισσα, θα σου το πω για τελευταία φορά: αυτό δεν πρόκειται να γίνει! Όμως θαυμάζω τη σταθερότητα και το θάρρος σου. Θα σου κάνω μια τελευταία χάρη – ό,τι θελήσεις, εκτός απ’ τη ζωή του άντρα σου». </span></span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Τότε χάρισε πολλά παιδιά σε μένα. Κι ας είναι αυτά, τα παιδιά του Σατιαβάν». </span><span style="color: #373737; text-align: left;">Τα μάτια του Γιάμα άνοιξαν διάπλατα. «Δεν ζήτησες να σου χαρίσω τη ζωή του άντρα σου, όμως δεν μπορώ να πραγματοποιήσω την επιθυμία σου χωρίς να τον ελευθερώσω. Πριγκίπισσα, το πνεύμα σου είναι πιο δυνατό και από τη θέλησή σου!» </span><span style="color: #373737; text-align: left;">Τράβηξε από τον μανδύα του την ψυχή του Σατιαβάν και έβγαλε τη θηλιά που την έπνιγε. Και η ψυχή πέταξε κατά τον Βορρά και γρήγορα χάθηκε απ’ τα μάτια τους. </span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Γύρνα πίσω, Σαβίτρι. Κέρδισες τη ζωή του άντρα σου». </span><span style="color: #373737; text-align: left;">Ο ήλιος έγερνε στη δύση του, όταν η Σαβίτρι έπαιρνε ξανά το κεφάλι του Σατιαβάν στα γόνατά της. Ξαφνικά, το στήθος του άρχισε να πάλλεται. Τα μάτια του άνοιξαν. </span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Νύχτωσε κιόλας; Κοιμήθηκα πολύ. Μα τι συμβαίνει, αγαπημένη μου; Κλαις και ταυτόχρονα γελάς;» </span><span style="color: #373737; text-align: left;">«Αγαπημένε μου», είπε η Σαβίτρι, «ας γυρίσουμε στο σπίτι μας».</span></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #373737; text-align: left;">Πηγή: </span><span style="background-color: transparent; text-align: left;"><span style="color: #373737;">http://tsipiriki.gr</span></span></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-26085664768042278112019-02-15T16:11:00.002+02:002019-02-15T16:20:29.845+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Το κοράκι και ο κύκνος</b></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(Ινδία)</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<div style="background-color: white; border: 0px; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #373737;">Μια φορά κι έναν καιρό, στις πλαγιές ενός βουνού ζούσε ένας κόρακας. Μια μέρα, στη μέση του καλοκαιριού, σαν τα ρυάκια στις πλαγιές είχαν αρχίσει να στερεύουν, αποφάσισε να κατέβει στη μεγάλη λίμνη, εκεί που το νερό ήταν πάντα άφθονο και καθαρό. Πέταξε λοιπόν στις όχθες της λίμνης και άρχισε να πίνει για να σβήσει τη δίψα του. Μα ξαφνικά, με την άκρη του ματιού του είδε, για πρώτη φορά στη ζωή του, έναν κύκνο γεμάτο χάρη να αρμενίζει στην άλλη άκρη της λίμνης.</span></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #373737;"> </span></span><span style="color: #373737; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ο κόρακας μαγεύτηκε. Ο κατάλευκος κύκνος του φάνηκε σας το πιο όμορφο πλάσμα της γης. Το χρώμα του, αυτό κυρίως, του φάνηκε σαν βγαλμένο από τα παραμύθια. Και μέσα του ζήλεψε, και μίσησε το δικό του χρώμα. Μα μια σκέψη γεννήθηκε μέσα του. Αν βουτούσε στα νερά της λίμνης, ίσως και το δικό του χρώμα να γινόταν λευκό. Με τη σκέψη αυτή πήρε βαθιά ανάσα και βούτηξε στα νερά της μεγάλης λίμνης. Μη ξέροντας να κολυμπά όμως, ίσα που κατάφερε να ξαναβγεί μισοπνιγμένος στην όχθη. Μα σαν κοίταξε τα μουσκεμένα φτερά του, ω τι απογοήτευση! Παρέμεναν μαύρα σαν το κάρβουνο. </span><span style="color: #373737; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η στεναχώρια τον κατέκλυσε. Μα κοιτώντας τον υπέροχο κύκνο που πλατσούριζε αντίκρυ, μια καινούργια σκέψη του έδωσε ελπίδα. Μα φυσικά! Ο κύκνος δεν έγινε λευκός σε μια μέρα. Έπρεπε να περάσει όσο περισσότερο χρόνο γινόταν μέσα στα νερά της λίμνης πριν τα κατάμαυρα φτερά του γινόντουσαν λευκά. Αποφασισμένος, άρπαξε ένα ξεροκλάδι με το ράμφος του για να τον βοηθήσει να επιπλεύσει και ξαναβούτηξε στη λίμνη. Το κλαδί έκανε τη δουλειά του και αυτή τη φορά έμεινε, με μικρή προσπάθεια, στην επιφάνεια. Μα η ώρα περνούσε και ο κόρακας άρχισε να κουράζεται. Άρχισε και να πεινάει, μα δεν μπορούσε να αφήσει το κλαδί γιατί, με τη κούραση που είχε, θα βυθιζόταν σαν πέτρα. Και εκεί έμεινε για μέρες, αποκαμωμένος, νηστικός, μα με τη κρυφή ελπίδα πως, άμα κατάφερνε ποτέ να </span><span style="color: #373737; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">βρει</span><span style="color: #373737; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> τρόπο να επιστρέψει στη στεριά, θα ήταν τώρα κατάλευκος και πανέμορφος σαν τον κύκνο.</span><br />
<div style="background-color: white; border: 0px; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #373737;">Πηγή: </span></span><span style="background-color: transparent; text-align: left;"><span style="color: #373737; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">http://tsipiriki.gr</span></span></div>
<div class="googlepublisherpluginad" style="background-color: white; border: 0px; clear: none; color: #373737; font-family: "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; height: auto; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 689px;">
<ins class="adsbygoogle" data-ad-channel="WordPressSinglePost+pso-lv-12" data-ad-client="ca-pub-3547773211547360" data-ad-format="auto" data-ad-slot="2730063530" data-adsbygoogle-status="done" style="background: transparent; border: 0px; display: block; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 0px; margin: 10px auto; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;"><ins id="aswift_2_expand" style="background: transparent; border: none; display: inline-table; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 689px;"><ins id="aswift_2_anchor" style="background: transparent; border: none; display: block; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 0px; margin: 0px; opacity: 0; outline: 0px; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 689px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="280" hspace="0" id="aswift_2" marginheight="0" marginwidth="0" name="aswift_2" scrolling="no" style="border-style: initial; border-width: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 280px; left: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; overflow: visible; padding: 0px; position: absolute; top: 0px; vertical-align: baseline; width: 689px;" vspace="0" width="689"></iframe><span style="background-color: transparent; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; text-align: justify;">Ο κόρακας μαγεύτηκε. Ο κατάλευκος κύκνος του φάνηκε σας το πιο όμορφο πλάσμα της γης. Το χρώμα του, αυτό κυρίως, του φάνηκε σα βγαλμένο από τα παραμύθια. Και μέσα του ζήλεψε, και μίσησε το δικό του χρώμα. Μα μια σκέψη γεννήθηκε μέσα του. Αν βουτούσε στα νερά της λίμνης, ίσως και το δικό του χρώμα να γινόταν λευκό. Με τη σκέψη αυτή πήρε βαθιά ανάσα και βούτηξε στα νερά της μεγάλης λίμνης. Μη ξέροντας να κολυμπά όμως, ίσα που κατάφερε να ξαναβγεί μισοπνιγμένος στην όχθη. Μα σα κοίταξε τα μουσκεμένα φτερά του, ω τι απογοήτευση! Παρέμεναν μαύρα σα το κάρβουνο.Η στεναχώρια τον κατέκλυσε. Μα κοιτώντας τον υπέροχο κύκνο που πλατσούριζε αντίκρυ, μια καινούργια σκέψη του έδωσε ελπίδα. Μα φυσικά! Ο κύκνος δεν έγινε λευκός σε μια μέρα. Έπρεπε να περάσει όσο περισσότερο χρόνο γινόταν μέσα στα νερά της λίμνης πριν τα κατάμαυρα φτερά του γινόντουσαν λευκά. Αποφασισμένος, άρπαξε ένα ξεροκλάδι με το ράμφος του για να τον βοηθήσει να επιπλεύσει και ξαναβούτηξε στη λίμνη. Το κλαδί έκανε τη δουλειά του και αυτή τη φορά έμεινε, με μικρή προσπάθεια, στην επιφάνεια. Μα η ώρα περνούσε και ο κόρακας άρχισε να κουράζεται. Άρχισε και να πεινάει, μα δεν μπορούσε να αφήσει το κλαδί γιατί, με τη κούραση που είχε, θα βυθιζόταν σα πέτρα. Και εκεί έμεινε για μέρες, αποκαμωμένος, νηστικός, μα με τη κρυφή ελπίδα πως, άμα κατάφερνε ποτέ να βρεί τρόπο να επιστρέψει στη στεριά, θα ήταν τώρα κατάλευκος και πανέμορφος σα τον κύκνο.</span></ins></ins></ins></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-52418316792857369752018-11-01T19:14:00.000+02:002019-05-08T23:38:27.702+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Ο θρύλος της Φάτα Μοργκάνα</b></span><br />
<br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(Καλαβρία)</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μια φορά κι έναν καιρό, ένας βάρβαρος
τραχύς και λίγο θρασύς βασιλιάς από τον Βορρά, έφτασε µε το στρατό του στο Ρήγιο.
Μπροστά του απλωνόταν η Σικελία µε τα
απέραντα πλούτη της. Ενθουσιάστηκε τόσο
από την εικόνα που ξεδιπλωνόταν μπροστά του, ώστε άρχισε αμέσως να καταστρώνει
σχέδια για να την κατακτήσει. Τότε εμφανίστηκε μπροστά του μια κοπέλα µε
αδρά χαρακτηριστικά και σαγηνευτική
ομορφιά. </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Σε λίγο, τα βουνά, οι άνθρωποι, τα
λιμάνια της Σικελίας, βρέθηκαν σε τόσο
κοντινή απόσταση από τα µάτια του, που ο
βασιλιάς νόμισε ότι σχεδόν μπορούσε να τα
αγγίξει.
Γητεμένος από το υπέροχο θέαµα και μαγεμένος από την ομορφιά της κοπέλας, μπήκε στα νερά μαζί µε το άλογό του, αλλά
όσο προχωρούσε µε ταχύ βηματισμό,
εκείνη βυθιζόταν στη θάλασσα και μαζί της
το νησί, μέχρι που χάθηκαν εντελώς από τα
µάτια του. Μαζί τους βυθίστηκε κι εκείνος.
Σύμφωνα µε όσα λένε οι γερόντισσες της
σημερινής Ρέτζιο Καλάμπρια, μια μάγισσα, η
Φάτα Μοργκάνα, µε την ξαφνική, ελαφριά
και απόκοσμη εμφάνισή της, προκαλεί τον
αντικατοπτρισμό που συχνά παρατηρείται
στις ακτές του πορθμού και κάποτε, σε
µακρινούς καιρούς, κόστισε τη ζωή στον
βάρβαρο βασιλιά. </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Πηγή: www.um.es/odysseus/lib/php/descarga.php?n=/travel/docs/unit_17.pdf</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLwXHn0H7cLF79VIlUf7A5Q9Qw2CMej8mZRYXuUaxUQZRR0sqVVvs0xjVRaaTVdtP_zwO2GZQ83LszJwjrgrb0AvGQ2xe_XMq9U9GN6OfzcYeRJp0M3XN_MAeHSQgfQ4wa9G2e2S308h8/s1600/Fata+Morgana.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1241" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLwXHn0H7cLF79VIlUf7A5Q9Qw2CMej8mZRYXuUaxUQZRR0sqVVvs0xjVRaaTVdtP_zwO2GZQ83LszJwjrgrb0AvGQ2xe_XMq9U9GN6OfzcYeRJp0M3XN_MAeHSQgfQ4wa9G2e2S308h8/s640/Fata+Morgana.JPG" width="496" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; text-align: left;">Fata Morgana</span><br style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; text-align: left;" /><span style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; text-align: left;">Acrylic on canvas, 70x90 cm</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<div class="r" style="background-color: white; color: #222222; display: inline; font-family: arial, sans-serif; font-size: small; margin: 0px;">
<div class="action-menu ab_ctl" style="display: inline; margin: 1px 3px 0px; position: relative; user-select: none; vertical-align: middle;">
<div class="action-menu-panel ab_dropdown" data-ved="2ahUKEwjS-6To0rPeAhWIo4sKHep0AGcQqR8wBHoECAYQBA" jsaction="keydown:m.hdke;mouseover:m.hdhne;mouseout:m.hdhue" role="menu" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgba(0, 0, 0, 0.2); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 2px 4px; font-size: 13px; left: 0px; padding: 0px; position: absolute; right: auto; top: 12px; transition: opacity 0.218s ease 0s; visibility: hidden; white-space: nowrap; z-index: 3;" tabindex="-1">
<ol style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">
<li class="action-menu-item ab_dropdownitem" role="menuitem" style="border: 0px; cursor: pointer; list-style: none; margin: 0px; padding: 0px; user-select: none;"><a class="fl" href="http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:F8X6PWlxHtcJ:www.um.es/odysseus/lib/php/descarga.php%3Fn%3D/travel/docs/unit_17.pdf+&cd=5&hl=el&ct=clnk&gl=gr" ping="/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http://webcache.googleusercontent.com/search%3Fq%3Dcache:F8X6PWlxHtcJ:www.um.es/odysseus/lib/php/descarga.php%253Fn%253D/travel/docs/unit_17.pdf%2B%26cd%3D5%26hl%3Del%26ct%3Dclnk%26gl%3Dgr&ved=2ahUKEwjS-6To0rPeAhWIo4sKHep0AGcQIDAEegQIBhAF" style="color: #333333; cursor: pointer; display: block; font-size: 14px; outline: 0px; padding: 7px 18px; text-decoration-line: none;"></a></li>
</ol>
</div>
</div>
</div>
<div class="s" style="background-color: white; color: #545454; font-family: arial, sans-serif; font-size: small; line-height: 18px; max-width: 48em;">
</div>
<div class="r" style="background-color: white; color: #222222; display: inline; font-family: arial, sans-serif; font-size: small; margin: 0px;">
<div class="action-menu ab_ctl" style="display: inline; margin: 1px 3px 0px; position: relative; user-select: none; vertical-align: middle;">
<div class="action-menu-panel ab_dropdown" data-ved="2ahUKEwjS-6To0rPeAhWIo4sKHep0AGcQqR8wBHoECAYQBA" jsaction="keydown:m.hdke;mouseover:m.hdhne;mouseout:m.hdhue" role="menu" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgba(0, 0, 0, 0.2); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 2px 4px; font-size: 13px; left: 0px; padding: 0px; position: absolute; right: auto; top: 12px; transition: opacity 0.218s ease 0s; visibility: hidden; white-space: nowrap; z-index: 3;" tabindex="-1">
<ol style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">
<li class="action-menu-item ab_dropdownitem" role="menuitem" style="border: 0px; cursor: pointer; list-style: none; margin: 0px; padding: 0px; user-select: none;"><a class="fl" href="http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:F8X6PWlxHtcJ:www.um.es/odysseus/lib/php/descarga.php%3Fn%3D/travel/docs/unit_17.pdf+&cd=5&hl=el&ct=clnk&gl=gr" ping="/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http://webcache.googleusercontent.com/search%3Fq%3Dcache:F8X6PWlxHtcJ:www.um.es/odysseus/lib/php/descarga.php%253Fn%253D/travel/docs/unit_17.pdf%2B%26cd%3D5%26hl%3Del%26ct%3Dclnk%26gl%3Dgr&ved=2ahUKEwjS-6To0rPeAhWIo4sKHep0AGcQIDAEegQIBhAF" style="color: #333333; cursor: pointer; display: block; font-size: 14px; outline: 0px; padding: 7px 18px; text-decoration-line: none;"></a></li>
</ol>
</div>
</div>
</div>
<div class="s" style="background-color: white; color: #545454; font-family: arial, sans-serif; font-size: small; line-height: 18px; max-width: 48em;">
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-51869669129010714822018-05-16T18:05:00.003+03:002018-05-16T18:06:30.053+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<b><span style="color: black;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ο μόχθος της μύγας <o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<b><span style="color: black;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(Καλαβρία)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<b><span style="color: black;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ήταν μια μέρα με
τσουχτερό κρύο. Ένα κρύο παράξενο. Και σε κείνο το αφάνταστο και παράξενο κρύο
δύο βόδια σ’ έναν κάμπο τραβούσαν με κόπο το <a href="http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-C106/331/2253,8475/" title="άροτρο:| εργαλείο για το όργωμα της γης"><span style="color: black; text-decoration: none;">άροτρο </span></a>.
Τραβούσαν και ίδρωναν, τραβούσαν και ίδρωναν. Είχαν ξεκάμει πια τα καημένα. Ο
κύρης τους προσπαθούσε συνέχεια να τους δίνει κουράγιο φωνάζοντας:</span></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">– Άιντε μπρος,
καμάρια μου, και τελειώνουμε! Άιντε, παλικάρια μου!<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Κι όταν εκείνα
κοντοστέκονταν λιγάκι να <a href="http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-C106/331/2253,8475/" title="ξαποστάσουν:| να ξεκουραστούν"><span style="color: black; text-decoration: none;">ξαποστάσουν</span></a>, έτρωγαν
μια δυνατή <a href="http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-C106/331/2253,8475/" title="βιτσιά:| ξυλιά"><span style="color: black; text-decoration: none;">βιτσιά</span></a> στα καπούλια
και συνέχιζαν αδιαμαρτύρητα. Όπως λοιπόν εκείνα όργωναν, περνά πετώντας μια
μύγα και κάθεται στο κέρατο του ενός βοδιού. Βολεύεται, στηρίζεται καλά σε ένα
αναπαυτικό σημείο και απολαμβάνει το θέαμα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Περνά από εκεί και
μια αλεπού που βλέπει τη μύγα και της χαμογελά. Καθώς γνωρίζονταν από παλιά, τη
χαιρετά εγκάρδια:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">– Καλημέρα, κουμπάρα
μύγα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">– Καλημέρα και σε
σένα, κουμπάρα αλεπού!<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">– Τι χαμπάρια,
κουμπάρα μύγα; Τι γίνεται;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Και η μύγα με βαθύ
αναστεναγμό απάντησε στην αλεπού:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: left;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">– Αχ, μα τι θέλεις να
γίνεται, βρε κουμπάρα αλεπού; Δε βλέπεις; ... Οργώνουμε!<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 6.45pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<br /></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Πηγή: http://ebooks.edu.gr</span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-88274458723066138272017-12-06T14:22:00.002+02:002017-12-06T18:34:02.484+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><b><span style="font-style: normal;">Το φτωχό, καλό παιδί</span></b></em><strong><span style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></strong></span><br />
<em><b><span style="font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></b></em>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Ήταν μια φορά κ' έναν καιρό μια φτωχή γυναίκα κ'
είχε τέσσερα θηλυκά παιδιά. Δούλευε η άτυχη να τα μεγαλώσει, αλλά τι να σου
πρωτοκάνει; Μεροκάματο, μεροφάγωτο. Ίσα-ίσα το ψωμί των παιδιών της έβγαζε. Τα
είχε κ' εγύριζαν γυμνά και ξυπόλυτα ' δεν περίσσευε λεπτό να τους πάρει και
κανένα ρουχαλάκι. Αν βρισκόταν καμμιά χριστιανή και της έδινε κανένα παλιό, το
συγύριζε για τη μεγάλη, έπειτα το έκοβε, να το βάλει η δεύτερη, η τρίτη. Για το
μικρό δεν απόμενε τίποτα. Χειμώνα και καλοκαίρι γύριζε μ'ένα κουρελιασμένο
πουκαμισάκι, ξυπόλυτο και ξετραχηλισμένο.</span></em></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Μια χρονιά ο
χειμώνας ήρθε πολύ βαρύς! Βροχές, κρύα, χιόνια. Το καημένο το μικρό έτρεμε, δε
μπορούσε να ζεσταθεί. Λέει της μάνας του: "Μάνα! Γω θα φύω! Θα πά να βρω
άλλη μάνα, να μου κάνει και κανένα ρουχαλάκι καμμιά φορά. Θα πεθάνω, αν
απομείνω άλλο εδώ! Μόνο με το πουκαμισάκι δε βαστώ!"</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Φεύγει το
παιδί! Πάει... πάει... Στο δρόμο βρίσκει ένα πουλάκι κάτω απ'ένα δέντρο. Το
πουλάκι ήταν μικρό κι αμάλλιαγο. Είχε πέσει απ'τη φωλιά του και φώναζε. Δεν
είχε δύναμη να πετάξει, ν'ανεβεί πάνω στο δένδρο. Θα ψοφούσε κάτω στο χώμα.</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Το παιδί το
λυπήθηκε. Το πήρε στα χεράκια του, το ζέστανε μεσ'στη φούχτα του. Κοίταξε γύρω
του και, σαν είδε έναν άντρα που ερχόταν, του είπε και το έβαλε πίσω στη φωλιά
του. Το γλίτωσε το πουλί!</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Πήρε πάλι το
δρόμο του το παιδί και πήγαινε να περάσει ανάμεσα από κάτι κλαδιά. Βλέπει μιαν
αράχνη κ' έπλεκε το πανί της πάνω κάτω, μπρος-πίσω και το μεγάλωνε γράηγορα-
γρήγορα λες κ'είχε βιάση μεγάλη. Στάθηκε το παιδί και λέει: "Ας μη της
χαλάσω το πανάκι της, ας πάω απ'την άλλη μεριά, να μη στεναχωρήσω την
αράχνη." Του λέει η αράχνη:</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">-
Σ'ευχαριστώ, καλό παιδί! Το καλό που μού'κανες τι θέλεις να σου κάνω; Πού πας
τώρα έτσι δα γυμνό και ξυπόλυτο;</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">- Πά να βρω
πανί, να το πάω της μάνας μου, να μου κάνει κ'εμένα κανένα ρουχαλάκι, γιατί
κρυώνω.</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">- Πήγαινε,
του λέει η αράχνη, και στο γυρισμό σου πέρασε από δω να μου πεις να σε βοηθήσω
κ'εγώ σε ό,τι δύνομαι.</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Φεύγει το
παιδί, πάει πιο πέρα, βρίσκει ένα βάτο. Πάει να περάσει, πιάνεται το
πουκαμισάκι του πάνω στ'αγκάθια, κουρελιάστηκε, απόμεινε ντιπ τσίτσιδο. Έκλαιγε
πια το παιδί. Ήταν καημός καρδιάς να τ'ακούς και να το βλέπεις!...</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Τ'ακούει
εν'αρνάκι που έβοσκε εκεί δα κάτω στο λιβάδι. Του λέει:</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">- Τί έχεις
παιδάκι μου; Γιατί κλαις; Σ'έδειρε κανείς;</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">- Αχ! λέει
το παιδί, πήγαινα να βρω κανένα ρουχαλάκι, να ντυθώ και πέρασα απ' το βάτο κι ο
βάτος μου κουρέλιασε το πουκαμισάκι μου κι απόμεινα ολοτσίτσιδο.</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Ερωτά τ'αρνί
το βάτο:</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">- Αμ' γιατί
του έκανες αυτό το κακό; Τί θα γίνει τώρα με το παιδί;</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">- Δώσ'του συ
μαλλί κ'εγώ να το ξάνω. Να το πάρει, να πάει στη μάνα του, να του κάνει
ρουχαλάκια, να είναι και μάλλινα να μην κρυώνει, λέει ο βάτος.</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Αρχίζει
τ'αρνί, γυρίζε, γύριζε γύρω-γύρω στο βάτο άφηνε πάνω στ'αγκάθια το μαλλί, το
μάζευε το παιδί ξασμένο. Αφού μάζεψε κάμποσο, λέει:</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">-
Σ'ευχαριστώ, αρνάκι μου! Πάω τώρα να προκάμω τη μάνα μου, να μου το γνέσει και
να μου το υφάνει, να το κόψει και να το ράψει πριν απ'του Χριστού, να το βάλω
που θα πάω να κοινωνήσω.</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Έτρεχε πια
στο δρόμο όλο χαρά, αλλά συλλογιόταν κιόλας που δε θα πρόκανε η μάνα του,
μεροκαματάρισσα όπως ήταν, να κάνει όλες τούτες τις δουλειές ως του Χριστού και
στεναχωριόταν.</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Άμα έφτασε
κάτω απ'το δέντρο, που ήταν η φωλιά του πουλιού, νά'σου μπροστά του η μάνα του
πουλιού:</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">- Αχ! καλό
παιδί! του λέει, πώς να σ'ευχαριστήσω; Το καλό που μού'κανες κι έσωσες το
πουλάκι μου, πώς να σου το ξεπληρώσω; Τί'ναι τούτο που βαστάς στα χέρια σου;</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Λέει το
παιδί πως ήταν το μαλλί που τού'δωκε τ'αρνάκι και βιαζόταν να το πάει στη μάνα
του να το γνέσει, να το υφάνει, να το κόψει, να το ράψει, να του κάμει
ρουχαλάκια, να τα βάλει του Χριστού, να πά να κοινωνήσει.</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">- Δώσ'μου να
σ'το γνέσω εγώ! λέει το πουλάκι.</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Το πήρε στη
μύτη του, ανέβηκε ψηλά-ψηλά, να κάμει μακριά κλωστή. Ως να γυρίσεις να ιδείς,
τό'χε γνεσμένο, τό'κανε κουβάρι!</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Το πήρε το
παιδί και έφυγε.</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Σαν έφτασε
στην αράχνη, εκείνη το περίμενε.</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">- Ε! Τί
έκαμες; Ηύρες τίποτα;</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Σαν είδε τα
κουβάρια το νήμα που βαστούσε στο χέρι του, πήρε το νήμα κι αρχίνησε, το ύφανε
μάνι-μάνι μια χαρά!</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;">Πήγε το
παιδί στη μάνα του, της έδωκε το πανί, κι αυτή του έκοψε το φουστανάκι του, του
το έρραψε, το έβαλε και ωμορφοστολίστηκε. Πήγε στην εκκλησία κι όλοι το
εχάιδευαν που ήταν έτσι δα ζεστό κι ομορφοντυμένο.</span></em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><em><span style="font-style: normal;"><br /></span></em></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><strong><span style="font-weight: normal;">"Ελληνικά Παραμύθια", Εκλογή: Γ.Α.Μέγα</span></strong><o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Πηγή: </span></o:p><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">firiki.pblogs.gr</span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-67992671013854714312017-04-07T15:17:00.004+03:002017-11-10T14:23:16.458+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Το Δίκιο βασιλεύει ή το Άδικο;</b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ήταν μια φορά κι έναν καιρό δύο αδελφοί που τσακώνονταν ποιος κυβερνάει τον κόσμο, το δίκιο ή το
άδικο. Το δίκιο, έλεγε ο μικρός, το άδικο, έλεγε ο μεγάλος, και κάποια στιγμή ο
μικρός εκνευρίστηκε κι είπε στον μεγάλο:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Ξέρεις κάτι; Θα βάλουμε στοίχημα και θα κρίνει ο δεσπότης, κι αν
κυβερνάει το δίκιο θα σου βγάλω τα μάτια, αν κυβερνάει το άδικο θα μου βγάλεις
εσύ τα μάτια».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Ο μεγάλος δέχτηκε και ξεκίνησαν να ρωτήσουν το δεσπότη.<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Στο δρόμο αντάμωσαν ένα γέρο και του είπαν:</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Άκου, παππούλη, θέλουμε να σε ρωτήσουμε κάτι»<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>κι αυτός αποκρίθηκε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Αν με ρωτήσετε, θα σας απαντήσω».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Τον ρώτησαν λοιπόν:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Ποιος κυβερνάει τον κόσμο, το δίκιο ή το άδικο»<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>κι ο γέρος απάντησε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Το άδικο, παλικάρια μου»<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Τ' ακούς, μικρέ;» είπε τότε ο μεγάλος αδελφός, «έλα τώρα να σου βγάλω τα
μάτι». Αλλά ο μικρός απάντησε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Η συμφωνία μας ήταν ν' αποφασίσει ο δεσπότης, όχι αυτός ο γέρος».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Συνέχισαν λοιπόν το δρόμο τους ώσπου αντάμωσαν έναν καλόγερο και του
είπαν: «Άγιε πατέρα, θέλουμε να σε ρωτήσουμε κάτι», κι αυτός αποκρίθηκε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Αν με ρωτήσετε θα σας απαντήσω».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Τον ρώτησαν λοιπόν:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Πες μας, ποιος κυβερνάει τον κόσμο, το δίκιο ή το άδικο»<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>κι αυτός απάντησε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Το άδικο».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Φώναξε τότε ο μεγάλος αδελφός.<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Τ' ακούς, μικρέ; Έλα τώρα να σου βγάλω τα μάτια»<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Αλλά ο μικρός του αντιγύρισε: «Θα κρίνει ο δεσπότης και κανένας άλλος».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Έφτασαν τέλος στο δεσπότη, τον προσκύνησαν και τον ρώτησαν:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Ποιος κυβερνάει τον κόσμο, Δέσποτα; Το δίκιο ή το άδικο», κι ο δεσπότης
απάντησε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Το άδικο». Είπε τότε ο μεγάλος αδελφός στον μικρό:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Κάτσε τώρα να σου βγάλω τα μάτια», κι ο μικρός αποκρίθηκε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Πάμε ως εκείνο το πηγάδι, να κάτσω εκεί και να ζητιανεύω ψωμί απ' τους
περαστικούς, για να μην πεθάνω απ' την πείνα.<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Πήγαν λοιπόν μαζί στο πηγάδι, που το ίσκιωνε ένας μεγάλος πλάτανος, κι
εκεί ο μεγάλος αδελφός έβγαλε τα μάτια του μικρού κι έφυγε.<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Ο μικρός αδελφός αφού κάθισε εκεί κάμποση ώρα, πείνασε πολύ κι είπε μέσα
του: «Πριν πεθάνω απ' την πείνα, καλύτερα να σκαρφαλώσω στο δέντρο και να φάω
φύλλα».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Καθώς λοιπόν καθόταν πάνω στο δέντρο κι έτρωγε τα φύλα του, νύχτωσε και
μαζεύτηκαν από κάτω βελζεβούληδες, κι ο γεροντότερος απ' αυτούς ρώτησε τον
νεότερο:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Τι έκανες σήμερα;»<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Διαόλισα δυο αδελφούς, που ο ένας έλεγε πως βασιλεύει το άδικο κι ο
άλλος το δίκιο, και χόλιασα τον μεγάλο τόσο πολύ που έβγαλε τα μάτια του
μικρού».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Τότε ο γερο-διάβολος ρώτησε τον δεύτερο διάβολο:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Κι εσύ τι έκανες;»<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Αυτός απάντησε: «Εγώ διαόλισα δυο άλλους αδελφούς, που πρώτα ζούσαν
μονοιασμένοι, κι άρχισαν να τσακώνονται για ένα κλήμα που ανήκει και στους δύο.
Τους πήρα το τσαπί για να μην μπορούν να κόψουν το κλήμα, κι ελπίζω αύριο να
σκοτώσουν ο ένας τον άλλο».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Τότε ο γεροδιάβολος ρώτησε τον τρίτο διάβολο τι είχε καταφέρει, κι αυτός
απάντησε: «Αναποδογύρισα το παιδί στην κοιλιά της βασίλισσας, για να μην μπορεί
η βασίλισσα να γεννήσει και να πεθάνει».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Ήρθε τότε η σειρά του τέταρτου διάβολου, που ήταν κουτσός, κι όταν ο
αρχιδιάβολος τον ρώτησε τι είχε κάνει, αυτός απάντησε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Δεν έκανα τίποτα».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Τον άρπαξαν τότε οι άλλοι και τον έδειραν κι αυτός θύμωσε τόσο πολύ που
φώναξε: «Μακάρι να έρθει εδώ ο άνθρωπος που έχασε το φως του και να πάρει απ'
αυτή τη στάχτη, να την ανακατέψει με το νερό του πηγαδιού και ν' αλείψει τα
μάτι του , για να ξαναβρεί το φως του. Μακάρι να έρθουν εδώ οι αδελφοί και να
πάρουν το τσαπί για να ξεριζώσουν το κλήμα. Μακάρι να έρθει εδώ η βασίλισσα και
να πιει απ' αυτό το νερό, για να ξεγεννήσει και να μείνει ζωντανή».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Λάλησε τότε ο άσπρος πετεινός κι αμέσως οι διαβόλοι τα μάζεψαν για να
φύγουν, λάλησε έπειτα ο μαύρος πετεινός και σκόρπισαν, και στο μεταξύ πήρε να
χαράζει.<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Ο τυφλός κατέβηκε τότε απ' τον πλάτανο, έψαξε να βρει τη στάχτη, άλειψε
τα μάτι μ' αυτή και με το νερό του πηγαδιού και ξαναβρήκε το φως του. Γέμισε
έπειτα με νερό τη νεροκολοκύθα του, πήρε μαζί του την τσάπα που είχαν αφήσει
εκεί οι διαβόλοι, πήγε στο κλήμα, που έκανε του ς δυο αδελφούς να τσακώνονται,
και το ξερίζωσε. Έπειτα πήγε στους δυο αδελφούς και τους ρώτησε για ποιο πράγμα
μάλωναν. Αυτοί του απάντησαν:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Έχουμε ένα κλήμα που ανήκει και στους δυο μας και δεν μπορούμε να
συμφωνήσουμε στη μοιρασιά του.<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Τότε αυτός είπε: «Το κλήμα ξεριζώθηκε», και τα δυο αδέλφια φώναξαν με
μια φωνή:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«ο Θεός να στ' ανταποδώσει!», κι από τότε άρχισαν να ζουν πάλι
μονοιασμένοι.<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Από εκεί ο μικρός αδελφός πήγε στη βασίλισσα και χτύπησε την πόρτα της.
Οι υπηρέτες του βασιλιά δεν ήθελαν να τον αφήσουν να μπει, αυτός όμως επέμενε
πως έπρεπε να μιλήσει στη βασίλισσα, κι εκεί που λογόφερνε με τους υπηρέτες ο
βασιλιάς άκουσε το θόρυβο και πρόσταξε να τον αφήσουν να μπει. Σαν του έφεραν
το ζητιάνο, τον ρώτησε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Μήπως ξέρεις κανένα γιατρικό για τη βασίλισσα», κι αυτός αποκρίθηκε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Ναι, ξέρω ένα και το έχω μαζί μου, και το μόνο που χρειάζομαι είναι ένα
ποτήρι νερό».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Του έφεραν τότε ένα ποτήρι νερό, αυτό έχυσε το μισό νερό κι έριξε μέσα
το νερό του πηγαδιού, που είχε μαζί του, και μόλις η βασίλισσα ήπιε το νερό
έγινε καλά και γέννησε ένα αγόρι.<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Ο βασιλιάς χάρηκε τόσο πολύ που φόρτωσε το γιατρό με πολύτιμα δώρα και
του είπε να του ζητήσει μια χάρη. Αυτός απάντησε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Ο τόπος μου δεν είναι παρά ένα χωριουδάκι. Θέλω να τον κάνεις ένα
μεγάλο χωριό και να μου χτίσεις εκεί ένα αρχοντικό σπίτι».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Τότε ο βασιλιάς του έδωσε τόσα χρυσά φλουριά όσα μπορούσε να κουβαλήσει
ένα άλογο και του είπε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Πάρε αυτά τα λεφτά και χτίσε το χωριό και το σπίτι σου όπως τα θέλεις».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Έπειτα από λίγο καιρό, ο μεγάλος αδελφός γύρισε σπίτι του και ρώτησε τη
γυναίκα του.<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Σε ποιόν ανήκουν όλ' αυτά τα καινούργια σπίτια;»,<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>κι αυτή του απάντησε: «Δεν ανήκουν σε κανέναν άλλο απ' τον αδελφό σου».
Φώναξε τότε αυτός:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Δεν είναι δυνατό, αφού του έβγαλα τα μάτια», κι έτρεξε να βεβαιωθεί
μόνος του. Ο αδελφός του τον υποδέχτηκε πολύ φιλικά, τον έβαλε να καθίσει στην
τιμητική θέση και του πρόσφερε καφέ και γλυκά.<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Ρώτησε τότε ο μεγάλος:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Για πες μου, πώς κατάφερες να ξαναβρείς το φως σου και να κερδίσεις
τόσα λεφτά;».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Ο μικρός αδελφός απάντησε τότε:<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>«Πάντα σου το 'λεγα πως το δίκιο κυβερνάει τον κόσμο, ενώ εσύ επέμενες
πως κυβερνάει το άδικο».<span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"><br />
</span>Και πριν αποσώσει τα λόγια του, ο αδελφός του σωριάστηκε στο πάτωμα
νεκρός.<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 16.5pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-outline-level: 6; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Πηγή: </span><span style="background-color: transparent;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">neomonastiri.blogspot.gr</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-outline-level: 6; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-outline-level: 6; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Ελληνικά Παραμύθια» του Johann Georg
von Hahn, εκδόσεις OPERA. Επιλογή - μετάφραση: Δημοσθένης Κούρτοβικ.</span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-711850754492685253.post-19233616156001108922017-04-07T15:07:00.001+03:002017-11-10T14:23:39.053+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Ο Πιπιλογιάννης</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μια φορά κι έναν καιρό, μια γιαγιά είχε έναν γιο που τον έλεγαν Γιάννη. Ο Γιάννης ήταν μεγάλος τεμπέλης και αγαπούσε πολύ τη ζέστη.
Πάντα καθόταν δίπλα στο τζάκι,, τραβούσε την πιπιλιά (στάχτη) στην άκρη και
σκέπαζε τα πόδια του να ζεσταθούν. Γι’ αυτό οι συγχωριανοί του τον ονόμασαν
Πιπιλογιάννη. Η µάνα του τον παρακαλούσε να πάει να δουλέψει αλλά ο Γιάννης πώς
να αφήσει τη ζεστασιά της πιπιλιάς. Κάποτε, αποφάσισε να πάρει το γαϊδουράκι
και να πάει να ψάξει για δουλειά.</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Επειδή όμως δεν μπορούσε να αποχωριστεί την πιπιλιά, σκέφτηκε να δέσει στις δύο πλευρές του γαϊδουριού δύο τενεκέδες με
πιπιλιά να βάλει τα πόδια του. Η μητέρα του, χαρούμενη για την απόφαση του
Γιάννη να πάει να δουλέψει, έβαλε μέσα στον τρουβά του (τορβά) φρέσκο ψωμί και
τυρί να έχει για το δρόμο και του έδωσε την ευχή της. Στο δρόµο που πήγαινε,
συνάντησε ένα δράκο. - Πού πηγαίνεις, παλικάρι ; τον ρώτησε ο δράκος. - Πηγαίνω
να βρω δουλειά. Εσύ ποιος είσαι; αποκρίθηκε ο Πιπιλογιάννης. - Εγώ είμαι
δράκος. - Κι εγώ είμαι δράκος, είπε ο Πιπιλογιάννης. Ο δράκος νομίζοντας ότι
τον κοροϊδεύει, πήρε μια άσπρη πέτρα και είπε: - Τη βλέπεις αυτή την πέτρα; Θα
τη σφίξω με το χέρι μου και θα βγάλει νερό. Πραγµατικά, σφίγγει την πέτρα με
πολύ δύναμη και έσταξαν μερικές σταγόνες νερού. Τότε γυρίζει στον Πιπιλογιάννη
και του λέει: - Εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό; - Και βέβαια μπορώ. ∆ώσε μου εκείνη
την πέτρα και θα δεις, απάντησε ο Πιπιλογιάννης. Μέχρι να σκύψει ο δράκος να
πάρει την πέτρα, ο Πιπιλογιάννης έβγαλε κρυφά από τον τρουβά λίγο τυρί. Του
δίνει ο δράκος την πέτρα και ο Πιπιλογιάννης την έσφιξε μαζί με το τυρί και
αμέσως έτρεξαν μερικές σταγόνες τζίρου. ∆εν έφτανε όμως αυτό για να πειστεί ο
δράκος και λέει στον Γιάννη: - Θα χτυπήσω τα πόδια μου στο έδαφος και θα
σηκωθεί ένα μεγάλο σύννεφο σκόνης. Χτυπάει τα πόδια του κάτω και πραγματικά ένα
μεγάλο σύννεφο σκόνης τους τύλιξε. - Εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό; ρώτησε τον
Πιπιλογιάννη. - Και βέβαια μπορώ, αλλά πρώτα κλείσε τα μάτια σου γιατί θα
τυφλωθείς από τη σκόνη, απάντησε ο Γιάννης. Κλείνει τα μάτια του ο δράκος και ο
Γιάννης χτυπάει τα πόδια του με δύναμη στην πιπιλιά. Αμέσως ένα μεγάλο σύννεφο
στάχτης σηκώθηκε και μπήκε στα μάτια του δράκου που βιάστηκε να τα ανοίξει.
Βλέποντας αυτό ο δράκος, πείστηκε πως κι ο Πιπιλογιάννης ήταν δράκος και τον
κάλεσε στο σπίτι του όπου ζούσε με τα αδέρφια του. Μόλις έφτασαν στο σπίτι, ο
δράκος διηγήθηκε στα αδέρφια του τι έγινε. Τα αδέρφια του όμως ήταν ακόμη
διστακτικά. Για να πειστούν , κάλεσαν το Γιάννη να παλέψουν. Ο Γιάννης μη
μπορώντας να κάνει αλλιώς δέχτηκε. Τον πιάνει ένας δράκος από το λαιμό και
γούρλωσαν τα μάτια του. Τον είδε ο δράκος έτσι και τον ρώτησε: - Γιατί
κοιτάζεις μια δεξιά, μια αριστερά; - Κοιτάζω σε ποια βουνοκορφή να σε πετάξω,
απάντησε ο Γιάννης. Ο δράκος φοβήθηκε και τραβήχτηκε αμέσως πίσω παρακαλώντας
το Γιάννη να τον λυπηθεί. Επειδή όµως νύχτωσε ξάπλωσαν να κοιμηθούν. Ο Πιπιλογιάννης,
πονηρός καθώς ήταν, σκέφτηκε πως το βράδυ οι δράκοι θα επιχειρούσαν να τον
σκοτώσουν. Γι΄ αυτό πάνω στο κρεβάτι του έβαλε ένα ξύλο, το σκέπασε καλά με την
κουβέρτα να μη φαίνεται, κι αυτός ξάπλωσε από κάτω. Πράγματι, μετά από λίγο
μπήκαν στο δωμάτιο οι δράκοι και άρχισαν να χτυπούν με τσεκούρια το ξύλο,
πιστεύοντας πως είναι αυτός. Ο Γιάννης κάτω από το κρεβάτι άρχισε να βογκάει.
Μόλις σταμάτησαν τα βογκητά, οι δράκοι πίστεψαν πως πέθανε και έφυγαν. Τότε ο
Γιάννης βγήκε από το κρεβάτι, πέταξε το ξύλο και ξάπλωσε να κοιμηθεί. Το πρωί
οι δράκοι πήγαν στο δωμάτιο να δουν τι έγινε και βρήκαν το Γιάννη με ανοιχτά τα
μάτια. Μη ξέροντας τι να κάνουν τον ρώτησαν πώς κοιμήθηκε και αυτός τους
απάντησε ότι δεν κοιμήθηκε καλά γιατί τον τσιμπούσαν οι ψήλοι. Οι δράκοι
φοβήθηκαν ακόμη περισσότερο και του είπαν: - Τι θέλεις να σου δώσουμε για να μη
μας πειράξεις; - Θέλω ένα άλογο φορτωμένο με λίρες, ένα άλογο για μένα και ένας
από εσάς να έρθει μαζί μου να με βοηθήσει να κατεβάσω τις λίρες, απάντησε ο Γιάννης.
Αφού ετοιµάστηκαν τα άλογα, ξεκίνησαν για το χωριό. Μόλις έφτασαν, ξεφόρτωσαν
τα άλογα και ο δράκος πήρε το δρόμο της επιστροφής. Στην άκρη του δρόμου έμενε
ο παπάς ο οποίος τους είδε και ρώτησε το δράκο: - Τι έφερες με τα άλογα στο
σπίτι του Γιάννη; - Του έφερα λίρες, απάντησε ο δράκος και του διηγήθηκε την
ιστορία. Τότε ο παπάς γέλασε και του εξήγησε ότι ο Γιάννης είναι ο πιο μεγάλος
τεμπέλης του χωριού και ότι τους ξεγέλασε. Έπεισε μάλιστα το δράκο να πάνε μαζί
στο σπίτι του Πιπιλογιάννη να πάρουν πίσω τις λίρες. Ο Πιπιλογιάννης τους είδε
από το παράθυρο, παίρνει ένα μεγάλο μαχαίρι, βγήκε έξω και έκανε πως το
ακόνιζε. Μόλις πλησίασαν φώναξε: - Καλά κάνεις και τον φέρνεις πίσω , παπά, να
ησυχάσω μια για πάντα απ΄ αυτόν! Μόλις άκουσε ο δράκος το Γιάννη τρόμαξε και το
έβαλε στα πόδια παρασέρνοντας μαζί του και τον παπά. Από τότε ο Πιπιλογιάννης
με τη μητέρα του έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα!</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Πηγή: Περιοδικό "Ο κόσμος της τρίτης ηλικίας"</span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com